Rustie – Green Language

Alles is én-én, tegenwoordig. Je moet als NPO-tv-programma kijkers trekken en toch kwaliteit bieden. Je moet als professor hoog in citaatrankings komen en toch gezag houden onder collega’s vanwege je langetermijnblik. Je moet als bank bezuinigen op je personeel én mensen aannemen om te blijven innoveren. Ga er maar aanstaan. En om de onvermijdelijke brug naar muziek te leggen: je moet hits scoren om niet onbekend te blijven én met je andere werk net zo geloofwaardig overkomen bij je livepubliek. Dat is wat Rustie, alias Russell Whyte uit Glasgow, op zijn tweede plaat maar eens gedaan heeft. Green Language bevat knappe elektronica en ambient maar vooral erg dikke hiphopbeats. Al in 2011 maakte Rustie – niet te verwarren met de Engelse dubstepgod Rusko, tevens letterlijk huisgenoot van Reso – een indrukwekkend eerste album. GL△SS SWORDS gebruikte over de hele plaat aparte, snerpende synthesizers. Maar na doorluisteren bleek Rusties karakter juist in zijn ritmes te zitten. “City Star” blies je met zijn hiphopritme finaal omver, en “Globes” klinkt anno 2014 nog steeds even futuristisch als destijds. Whyte zelf vond GL△SS SWORDS uiteindelijk te speels en wilde dat zijn tweede album serieuzer zou worden. Dat is deels gelukt. Er staan namelijk een handvol echte hiphopknallers op, waarbij het uitnodigen van gastartiesten zich zowaar uitbetaalt. “Attak” en “Raptor” klinken als hits van Baauer-achtig formaat en ook “Up Down” en “Velcro” laten de hiphopper in mij ontwaken. En daarvoor moet je echt van goeden huize komen, want voor Diplo en zelfs de intussen gevierde Hudson Mohawke (ik beken: TNGHT is vet goed) viel ik niet direct. Ga deze feestplaat met zijn flamingo’s dus checken. Sluit ik nog even af met de verwijzing naar Rustie’s game.

mij=Warp