Het zonnetje straalt als we naar het Centraal Museum toe fietsen. Het Centraal Museum is de nieuwe locatie voor Nordic Delight, het festival met muziek uit Scandinavië en IJsland. En eerlijk gezegd is het een locatie die als gegoten zit, vooral als de zon schijnt. Er staat een podium in de Kloostertuin en een podium in de Nicolaïkerk. Een kleiner podium is opgericht in de Stallen. Ieder podium heeft ook zijn eigen soort muziek, in de tuin staan de wat luidere festivalacts, terwijl in de Nicolaïkerk vooral ‘stil’ geluisterd wordt. Het levert een prachtig gevarieerde dag op, met nauwelijks een tegenvaller.
Als we binnenkomen speelt Heimatt al. Heimatt is een band rond zanger Magnus Grilstad, een Deen die in Noorwegen is opgegroeid. Het eerste dat opvalt is die zanger en vooral de stem. Horen we daar Brett Anderson? Het zou zomaar kunnen. Want ondanks de Deense en Noorse achtergrond haalt Heimatt zijn invloeden uit Engeland. Ook muzikaal hoor je wel wat Suede, al is Heimatt iets meer straight forward. Het is wel een fijn begin van de dag. In de Nicolaïkerk is Petter Carlsen begonnen. Carlsen speelde al eerder op Nordic Delight en speelde toen in zijn eentje. Dit keer heeft hij het toepasselijk benoemde The Lonely Drummer Orchestra mee. Dat is een drummer die ook zijn weg weet op toetsen. Het zorgt voor meer afwisseling in het optreden. De stem van Petter Carlsen blijft zoals altijd prachtig en zijn gitaarspel met minimale loops en een e-bow ondersteunt dat prachtig. En als hij wegloopt terwijl er een prachtige rinkelende gitaarpartij door blijft spelen, blijven wij in verwondering achter.
In de Kloostertuin heeft The 1st in eerste instantie geluidsproblemen. Ze proberen het publiek te vermaken met flauwe grapjes en dat lukt niet helemaal. Net als we het zat beginnen te worden, zijn de problemen voorbij en dendert The 1st voort. Muzikaal vissen ze in de Triggerfingervijver, al hebben ze een licht psychedelisch randje met hun koortjes. Ze revancheren zich echter goed van de flauwe opening. Het Deense Get Your Gun is zo donker als Cave en Dave Eugene Edwards samen. Ook The Dirty Three is nooit ver weg. Ze hebben alleen de nummers nog niet van bovengenoemde bands en dat zorgt dat het half uurtje wel wat lang wordt. Het IJslandse Vök lijkt een van de eerste namen te zijn waar men echt voor komt. De elektronica van Vök glijdt makkelijk naar binnen en de toevoeging van een saxofoon is een goede en tilt Vök boven de massa uit. Zangeres Margét Ran Magnusdottir klinkt eens niet als Björk en dat is ook wel fijn.
Jennie Abrahamson gooit in de Kloostertuin het tempo erin. Er staan wat minder mensen dan bij een optreden van Peter Gabriel, waar ze mee optrad, maar dat lijkt haar niet te deren. Getooid met een enorme gitaar brengt ze haar prachtige pop. Het zonnetje schijnt uitbundig, het is even fijn in de Kloostertuin. Árstíðir lijkt de tweede act te zijn waar men voor komt, want het is druk in de Nicolaïkerk. En ze maken hun faam volledig waar. Akoestische folk met prachtige meerstemmige vocalen die wel wat aan Crosby, Stills & Nash doen denken, terwijl ze toch hun IJslandse roots behouden doordat er geregeld in het IJslands gezongen wordt. Het is een van de hoogtepunten van de dag.
Het is op Nordic Delight niet alleen de muziek die uit de Noordelijke contreien komt. Er is ook aandacht voor film, literatuur en voedsel uit die regio. Gimle, een kroeg uit Roskilde, heeft voor een mooie collectie Deense bieren gezorgd. Hiermee is het heerlijk genieten tijdens het luisteren naar de Noordelijke bandjes. Zoals bij Blaue Blumen uit Denemarken. Blaue Blumen is een van de meest ongewone namen op Nordic Delight. Ook muzikaal is het bijzonder. Zanger Jonas Smith heeft een puike falset en zet die ook regelmatig in. Muzikaal is het ook aardig melodramatisch, zonder dat het over het randje kukelt. Nee, niet alleen de naam is apart, deze band ook. Bij de volgende band rept men in het programmaboekje over Godspeed You! Black Emperor maar zo bont maakt Einar Stray Orchestra het niet. Al is er bij tijd en wijle wel een vleugje post-rock te horen. Het zou ook niet passen in de Nicolaïkerk. Maar het laat wel zien dat Einar Stray niet uw doorsnee singer-songwriter is. Al kan het ook de invloed zijn van Moddi, die meedoet in zijn band.
Bij Wintergatan is de Kloostertuin is het voor het eerst erg druk. Wintergatan heeft indruk gemaakt op Roskilde en trekt daardoor een aanzienlijk deel van het publiek. Ze maken hun vooruitgesnelde faam helemaal waar. Deels spelend op wonderbaarlijke zelfgemaakte instrumenten. Vooral de modulin ziet er erg futuristisch uit en kan zo meedoen in iedere science-fiction-serie. Er komen ook wonderbaarlijke geluiden uit. Horen we bij Einar Stray Orchestra in de verte wat post-rock, Wintergatan komt veel dichter bij, met hun instrumentele nummers en bijzondere geluiden. Iedereen in de band lijkt ook van alles te kunnen bespelen, inclusief de theremin. Dit is een bijzonder optreden en wellicht het hoogtepunt van Nordic Delight. Wintergatan scoorde in ieder geval een hoop nieuwe fans. Lonely Dear laat vervolgens horen dat de toevoeging van een cellist (Maarten Vos) de muziek naar een hoger plan tilt en met Sekuoia en Proviant Audio gaan we dansend de nacht in.
Nordic Delight blijft een uniek concept. Goede muziek uit Scandinavië, aandacht voor film, literatuur en eten uit de Noordelijke contreien. Met het Centraal Museum hebben ze een mooie overzichtelijke locatie, die voor vele soorten muziek de juiste setting biedt. Ook de editie van 2014 was weer bijzonder geslaagd, mede door het prachtige oktoberweer dit jaar. Laten we hopen dat we volgend jaar ook weer kunnen genieten van de Noordelijke muziek in de tuinen en gebouwen van het Centraal Museum…