1994 heet de debuutplaat van Nouveau Velo. 1984 was adequater geweest. Want als er toch een band uit de postpunk en new wave put, dan is dat Nouveau Velo. Maar ze doen het alsof ze erbij geweest zijn. Want alles klopt. In effecten gedrenkte gitaren, een lo-fi stofzuigerslangproductie en de zang een ietwat naar achter geschoven in de mix. Maar, dat is hip, heden ten dage, dus waar zeuren we over? Ook de collega’s van Space Siren kennen ook dat trucje. Maar die gaan er net wat inventiever mee om. En die hinten wat minder opzichtig naar hun voorbeelden. Maar is dat erg? 1994 moet je eigenlijk anders benaderen. 1994 is als een rit over ‘s lands autowegen door de nacht. De N270 naar Helmond bijvoorbeeld, daar waar Nouveau Velo vandaan komt. Het ritme dendert voort en daar waar het gas er even af gaat, voelt dat toch als een hinderlijke onderbreking. De koplampen van die tegenligger zijn de onderbreking die je even weer bij de les houden en ook vaak net het ideetje, dat het nummer interessant houdt. Maar al met al ben je blij, als je weer thuis bent. Want de variatie is uiteindelijk net niet voldoende om echt te overtuigen. Maar het is een goed begin. Gewoon doorrijden, om Barry Stevens te parafraseren…
mij=Subroutine