Vijf nummers slechts in een kleine achttien minuten op deze EP Cissa. Maar wat een energie weet het trio Traams (Time Reference Angle of Arrival Measurements) uit West-Sussex over te brengen. Postpunk. In de kern misschien niet altijd even origineel maar het klopt allemaal. Engeland had een verleden met bands als Joy Division en Buzzcocks, Amerika met The Velvet Underground en The Strokes. Maar ondanks dat het altijd aan bands regent die graag in hun schoenen zouden willen staan, is het weinigen gegeven dit op zijn minst te benaderen. Traams lijkt hier op hun tweede EP (wederom!) geen moeite mee te hebben. Het ronkt, het piept, het is catchy en dan weer gaat het uitgesponnen tot op de bodem. Het klinkt alsof we in de duistere kelders zijn afgedaald waar de ritmesectie je hypnotiseert en zanger/gitarist Stu Hopkins alle lelijke muziek eens uit je oren spuit. En voor wie meer wil, er was vorig jaar trouwens ook al het album Grin.
mij=Fat Cat/Konkurrent