Stel, je bent een nogal agressief opgefokt konijn dat toevallig door een blanke gast is geïntroduceerd omdat je drie woorden achter elkaar foutloos kon uitspreken. Dan zou ik als ik 50 Cent was heel snel alle miljoenen bij elkaar optellen en zo snel mogelijk mezelf producer noemen en nieuw talent de kans geven zich te ontplooien op de booming markt die hiphop heet. Ik ben sinds Get Rich Or Die Tryin’ nooit fan geweest van 50 Cent. De man had zelden iets zinnigs te melden, zijn muziek was binnen elk kader al tien keer eerder voorbij gekomen en zijn rijmelarij bleef beperkt tot: ‘I take you to the candyshop, I let you lick my lollipop’. Singles als “Hate It Or Love It”, samen met The Game, vond ik een van zijn weinige hoogtepunten omdat 50 Cent daar een keer het niveau van Nas benaderde. Dat hij inmiddels in zijn eenzame crib op zijn big plasma-tv-screen tussen alle Scarface-video’s door de term ‘animal ambition’ opduikelde bij een National Geographic-programma, zegt niets over het feit dat wijsheid met de jaren komt. Het zegt wel veel over het holle leven van de high school-dropout die Curtis Jackson is. Geld was heel belangrijk. Met geld was je iemand. Zo kreeg hij althans op straat te horen. Maar, veel geld behouden en binnenhalen vergt enige creatieve input. En niet, zoals op dit album, met ongeïnspireerde rijmpjes en computerbeats. Daar kunnen de gastbijdragen van Jadakiss en Trey Songz niets aan veranderen. Iets anders is de bijdrage van onze eigen Mr. Probz op “Twisted”. Sterker nog, Probz heeft zijn eigen writing skills aangewend om hiphop en soul een nieuwe lading mee te geven en 50 Cent mag daar toevallig deel van uitmaken. Als een soort dankjewel voor bewezen diensten. Doe daar je voordeel mee, Curtis! Kom uit dat megahuis van je, verpats die dure auto’s en ga werken aan je street credibility in Europa. Werk samen, laat je inspireren en stel je open op, in plaats van de hele dag op de bank te hangen met wat profiteurs uit de ‘hood’. Door slechts op je eigen CD te roepen dat je veel geld hebt en nummer 1 bent, maak je jezelf volkomen belachelijk.
mij=G Unit/Caroline
Ziekelijke haat, Animal Ambition waren een stel bijeengeraapte mixtapes in de vorm van een CD. Alleen ‘Smoke’ was een goed nummer, uiteraard gemixt door Dre hemzelf. Het was niets meer dan een publiciteitsstunt voorafgaand aan de G-Unit reünie. Doe wat meer werk in plaats van hier wat onzin te gooien. Iedereen wachtte op SKI en opeens dropte hij dit album, en jij denkt daadwerkelijk dat dit serieus was? Het bevatte o.a. de titelsong van zijn nieuwe series Power, om nog maar eens te benadrukken dat het een stel random tracks waren. Ondertussen heeft 50 The Beauty of Independence (G-Unit) uitgebracht en die EP wordt de hemel ingeprezen.
Overigens had ik al moeten kappen met lezen nadat je schreef dat iemand drie woorden achter elkaar foutloos kon uitspreken, weet je waar je het over hebt? Power of the Dollar etc. zijn klassiekers, doe er maar niet te simplistisch over simpele ziel. Nogmaals, doe je huiswerk beter als je een normaal oordeel over een album wilt vellen. THX!
GorillaUnitCuz: fijn dat je kunt relativeren. *kuch*
Maar wat bedoel je nou eigenlijk? Je zegt zelf dat het een niet serieus te nemen publiciteitsstunt was. Dat lijkt me een reden te meer om de cd waarvan blijkbaar wèl wordt verwacht dat fans ervoor betalen flink af te branden. Als het niet serieus te nemen is moet ‘ie het gratis weggeven…
Maar goed, meneer Cent is ook rijk geworden met Vitaminwater, gebotteld suikerwater tegen woekerprijzen. Hij doet het dus op meer terreinen.
Het zal me niets verbazen als 50 cent eindigd met 50 cent en een flinke belastingschuld of faillisement. Dat is bij die hiphoppers en RnB-ers schering en inslag. Dr. Dre is de grote uitzondering.
Hoewel ik absoluut heen hiphopper ben. Geef mij dan maar Public Enemy. 😀
Wat een gehaat hiero, top cd was het en 50 cent is een van de slimste mensen uit de hele muziek industrie. En een van de grootste in de hele hip hoo geweest.Ga lekker naar rick ross luisteren met zn politie agent laat deze vent lekker met rust:) genoeg die zn muziek waarderen
Lorenzo: het is je van harte gegund dat je van de muziek geniet, maar wij schrijven hier recensies en dat is nu eenmaal een volstrekt subjectieve mening – want de onze.
Dat heeft niets met haat te maken. Dat is een term die wat mij betreft – en ongetwijfeld ook voor mijn collega-recensenten – niet bij muziek past.
Mijn reactie was er vooral een op GorillaUnitCuz, die niet alleen niet kan relativeren, maar zichzelf ook leek tegen te spreken.
Nogmaals: jij mag je mening hebben over welke cd dan ook en je bent welkom om die hier te ventileren. (Al vinden we enig relativeringsvermogen wel prettig.) Maar van de rare reflex dat wij niets negatiefs zouden mogen zeggen over een cd die iemand anders fantastisch vindt trekken we ons niks aan. Als we dat zouden doen zouden we namelijk net zo goed de persberichten een op een kunnen overnemen. Die zijn per definitie laaiend enthousiast.
Goed verwoord Prikkie! En mag ik daar nog bij aantekenen dat juist het persbericht en de quotes van 50 Cent zelf mij hebben aangespoord om extra kritisch naar dit zgn. tussendoortje te luisteren. Verkoop het dan idd als gratis tussendoortje en niet als pretentieus meesterwerk, want dat is het dus niet. Helaas.
Lekker ongenuanceerd artikel, waarschijnlijk heeft u slechts door de mixtape heen geskimd. Het feit alleen dat u get rich or die trying gebruikt als maatataaf voor zijn niveau, bewijst dat u te weinig weet over 50 om een goed artikel over hem of zijn werk te schrijven. Met teksten zoals i heard yayo smacking the shit out of a little kid,now jimmy got locked up for life, go head smack him again. Dit is een typische line van 50. Hij schuwt zich nooit weg van een confrontatie en dit beschreef een gebeurtenis dat zich een aantal jaren geleden plaatsvond. De producties voor deze mixtape zijn wel enorm slecht. Dit brengt mij tot een ander punt, het is een mixtape! Waarom wordt hier een recensie over geschreven? De mixtape van nipsey hussle mag dan wel worden verkocht zoals deze mixtape maar het blijven beide mixtapes. Als u wat vergelijkingsmateriaal nodig heeft voor het beoordelen van een mixtape van 50, luister dan aub naar gods plan, 50 is the future. Of een van de andere 100 g unit radio tapes hosted by whoo kid.
Het kon niet uitblijven: de traditionele ik-ben-het-er-niet-mee-eens-dus-je-weet-er-niks-van-reactie. En een fanboy/fangirl kan het wel beoordelen, shadygunit?
En waarom zouden we een mixtape niet mogen bespreken? Als de platenmaatschappij er lyrische persberichten aan wijdt mogen wij daar kanttekeningen bij plaatsen, toch?
Deze hysterische reacties zeggen meer over de fans van meneer Cent dan over ons, vrees ik….