Onlangs was er weer eens de nieuwe versie van de kettingbrief. Maar dan op Facebook. Noem tien platen die veel voor je betekend hebben en nomineer anderen om dat ook te doen. Als je zo eens door die lijstjes heenscrollde, dan viel een ding op: er zat veel oud werk bij. Veel werk uit de jeugd van de lijstjesmaker. Dat is ook niet gek, want dan is alles nog nieuw en heb je geen referentiekader. Hoe ouder je wordt, hoe meer je al gehoord hebt en hoe vaker je zegt: ‘been there, done that’. Dat is ook de reden dat u de laatste tijd wat minder stukjes van mijn hand las. Ik werd niet meer geraakt door nieuw werk. Ik zie teveel en ik hoor teveel. Ik word blasé. En met antwoord c: ‘weet niet / geen mening’, is het lastig stukjes schrijven. Wellicht dat daarom ook Lament, de nieuwe plaat van Einsturzende Neubauten zo hard binnenkwam. Ik was off guard, ik had de dekking laten zakken. Nu hadden de Neubauten me al vaker verrast. De eerste keer dat ik de Neubauten hoorde, want het paste, met stahlmuzik en zelfgebouwde instrumenten niet helemaal in het referentiekader dat ik toen had. Een tweede keer tijdens de eerste keer dat ik ze live zag: ‘huh, maken ze die geluiden met die instrumenten?!?’ Fascinerend was het in beide gevallen. Maar Lament dus. Lament kent een bijzonder thema, want het is uitgebracht ten nagedachtenis van de Eerste Wereldoorlog. Het betreft een plaat en een concertserie, waarin de plaat uitgebreid aan bod zal komen. De plaat gaat echter niet zozeer over de Grote Oorlog, maar is vooral geïnspireerd door WOI. Neubauten dook ervoor de archieven in en haalde muziek uit die periode naar boven, zocht naar interviews met krijgsgevangenen en naar thema’s die min of meer met die oorlog te maken hebben. Het resultaat is ijzingwekkend. Zelden ben ik zo van slag geweest door een plaat. Alle klassieke Neubauten-elementen zitten erin en nog een aantal nieuwe die mogen blijven. “God Save The Queen” wordt vermangeld, Blixa Bargeld zingt zelfs in het Nederlands (of het Vlaams, aangezien wij niet meededen) en de combinatie van de traditionele muziek, stemmen en het Neubautengeluid, maakt dit een van de beste platen uit het Neubauten-oeuvre. Er is teveel op deze plaat om op te noemen wat er allemaal goed is. De plaat moet je, met koptelefoon, lijdzaam ondergaan, om versteend achter te blijven. En dan nog een keer op zetten. Met de Grote Oorlog als inspiratie, brengt Lament de boodschap luid en duidelijk over. Meesterwerk dit, meesterwerk!