Het is lang geleden dat ik aan Half Japanese gedacht heb, laat staan dat ik naar Jad Fair’s legendarische geesteskind geluisterd heb. Het is inmiddels alweer zolang geleden – dertien jaar – sinds de vorige plaat van Half Japanese, dat hij eerder de-man-die-overal-opduikt (Sonic Youth, Nirvana, Daniel Johnston, Teenage Fanclub, Yo La Tengo) is geworden, dan de voorman van die legendarische herrieschoppers. Maar toch, nu hij inmiddels een jaar of zestig is en Half Japanese zo’n veertig jaar bestaat, is er een nieuw album. Het geluid is minder lo-fi (eigenlijk te helder en netjes) en de instrumentbeheersing groter dan ooit, maar de ritmes klinken nog immer weerbarstig, de gitaren krassen nog altijd en Jad Fair kan nog steeds spugen. Als is het nu, vooral op het tweede deel van Overjoyed eerder Sprächgesang dan iets anders, opener “In It’s Pull” (‘Enjoy the life that you never had’) klinkt furieus als The Fall in z’n beste dagen. En zo staan er nog een paar tracks op die het sarcasme en de woede van ooit laten weerklinken. Overjoyed zal niet de boeken ingaan als de ultieme Half Japanese-plaat, maar is een stuk beter dan bijvoorbeeld de comebackplaat van The Pixies van eerder dit jaar.
mij=Joyful Noise / Konkurrent