Jett Rebel – Hits for Kids

Oh, wat is-ie toch charmant en slim. Zijn twee tv-optredens bij DWDD waren bijna hetzelfde: ongeïnteresseerd en afwezig gaf hij keurig een voorgerepeteerd antwoord op alle vragen. Hij draaide tegelijkertijd een rondje op zijn kruk en hing precies zo de clown uit dat half Nederland het erover had. Stoned op tv, foei foei. Nou, Justin Bieber zou het net zo gedaan hebben. Het verschil is dat multi-instrumentalist Jelte Tuinstra alias Jett Rebel (1991) wel muzikaal talent heeft. Want dit is namelijk DE manier om in Nederland populair te worden. In ons burgerlijke landje hebben we altijd meteen een mening over mensen die opvallen, maar zolang het guitig is in plaats van arrogant, dan mag het. Jett kan het weten, want hij zat eerder in de geflopte boyband Valerius, waarover hij in een interview opmerkte dat vooral op de tweede plaat tijdens de opnamen alle spontaniteit eraf was geproduceerd. Zijn debuutplaat Hits for Kids, die hij zelf schreef, is dan ook precies het omgekeerde: speels en funky, zonder veel opsmuk. Ik kan op deze plaats gerust vergelijkingen trekken tussen Jett Rebel en geloofwaardige indie-artiesten als Foxygen en Kindness, die ook Todd Rundgren-invloeden toelaten en niet in één hokje willen blijven zitten, en dat is een grote verdienste voor een Nederlandse artiest. “Mary Anne” is een Mika-achtig popliedje, dat op Beatles-achtige wijze telkens van toonsoort verspringt. “Secret” heeft juist weer iets van Lenny Kravitz. Single “Pineapple Morning” klinkt weer als Sparks. Jett Rebel leent allerlei totaal verschillende frisse popgeluiden die vrijwel allemaal alweer lange tijd niet op de radio gehoord zijn. Hij heeft bovendien absoluut de potentie om te inspireren. Toch zijn er een paar dingen waar hij nog wat kan leren. Ten eerste heb ik eigenlijk geen favoriete nummers op deze plaat, het is op ballad “Baby” na allemaal happy-go-lucky: ene oor in, andere oor uit. Het is vooral het ding wat Jett Rebel doet wat ik geinig vind, maar zijn liedjes blijven me nog niet bij. Ten tweede: diverse liedjes baden in close harmony-koortjes (“Goose Bumps Galore”), waar niks mis mee is, maar het klinkt soms te goedkoop in combinatie met de teksten, die je zowel oprecht als kinderachtig kunt noemen – en verkeerd gespeld: thruth!?. Mijn derde bezwaar is de productie van Hits for Kids. Die deed Jett Rebel namelijk óók nog zelf. Knap hoor, maar met name de synthesizers klinken heel dun, op het amateuristische af. “Gwen” heeft ronduit een Kinderen-voor-Kinderen-sound. De droge 80’s-drums werken in nummers als “Dance Underneath the Sheets” (Genesis!) juist weer perfect, maar toch: een bezoekje aan Bas Bron zou zomaar eens wonderen kunnen doen. Het zal Jett Rebel overigens allemaal een zorg zijn: zijn livetour voor 2014 is al uitverkocht.

mij=Sony