Mocht je gevoelig zijn voor het droeve karakter van de herfst, dan moet je Passerby van Luluc niet draaien. Je donkere gevoel zal namelijk alleen maar versterkt worden. U bent gewaarschuwd. Achter Luluc zitten de Australiërs Zoe Randell (vocalen en gitaar) en Steve Hasset (vocalen, bas, fluit, mandoline, percussie en keyboard). En een hele rij aan gastmusici. Passerby is de opvolger van de in 2008 verschenen Dear Hamlyn. De hoes past prima bij de plaat: aan de ene kant de eenzame dame met haar poes, maar aan de andere kant de behaaglijkheid van het dier dat tegen je aan ligt te spinnen. Droefheid, maar ook schoonheid. Zwart en wit. En vooral folk, breekbare folk, die de details blootleggen, of je wilt of niet. Muzikale referenties vindt men in Nick Drake, Sandy Denny en Nico. De stem van Randell is er eentje om in te lijsten en de prachtige spaarzame muzikale begeleiding klinkt perfect. Als ik echter de droefheid de ruimte geef, dan hoop ik hier nog vaak en lang van te kunnen genieten. Je weet het echter maar nooit, zo weerklinkt het in “Winter is Passing”: ‘Pale fields of grass, waiting for the sun, and the spring, what it can bring’.
mij=Sub Pop/Konkurrent