In Engeland zoeken muziekbladen als NME altijd naar de volgende lad rock band, de nieuwste act die muziek maakt die door hele voetbalstadions tegelijkertijd kan worden meegebruld. Bands als The Enemy en Kasabian wordt het label wel eens opgeplakt. Met de meezinger “Helpless” als opener op hun tweede plaat (‘You’re helpless, you’ll never be one of us’) doet Middleman uit Leeds ook een aardige poging. Een groot verschil is wel Middleman een behoorlijk aanwezige elektronische kant heeft en dat zanger Andy Craven-Griffiths regelmatig rapt, zoals in “Keep Breathing”, dat daardoor meteen een The Streets-likje krijgt. “Copy and Paste” skankt vooral prettig om het pakkende refrein heen. “Better Off” doet zelfs een poging om lichtvoetige gitaarlijntjes door zware elektronica te weven. Oja, die dwingende elektronische sound van Middleman, daar had ik het nog helemaal niet over gehad. Er staan zeker twee dansvloertracks op: “Tunnel Vision”, waarin de sirenes wild kraaien, en het Prodigy-achtig stuiterende “Blind Spot” met zijn lekkere gitaardrein. Deze tweede plaat van Middleman is eigenlijk een antwoord op de vraag met welke ziedende plaat de bands Klaxons, Hadouken en Audio Bullys samen wél een legioen sportfans blij hadden kunnen maken. Het is eigenlijk geen luisterplaat voor in de huiskamer, hierop moet je los. Maar bepaalde grapjes, zoals het Aphex Twin-achtige bruggetje in “When I Close My Eyes”, zijn stiekem wel veelbelovend over het talent van deze band. Gewoon volhouden, die wereldhit komt nog wel.
mij=Suburban