Het eerste wat opvalt als ik de cd van de Overijsselse bluesrockers N.U.T.S. opzet is de prachtige, diepe sound. De gitaren klinken warm en zitten lekker voorin het geluidsbeeld. Het maakt dat je meteen met een stuk meer plezier naar een cd luistert. Op dit album zijn het tien eigen songs, en (lef!) Billie Holiday’s “Lady Sings The Blues”. N.U.T.S. is een vijfmansband – nou ja, vier-mans-en-een-vrouwsband. De eigen songs zijn wat aan de veilige kant, maar qua uitvoering zit het helemaal snor. Zangeres Jenny Visser heeft personality in haar zang en een stem met voldoende volume, maar in de fijnere details van de uitspraak van het Engels gaat het te vaak mis. Je gaat dan automatisch naar de teksten kijken en ziet dan meteen dat die qua souplesse en grammatica ook nogal wat te wensen overlaten. Nou hebben we in Nederland een autoriteit op dat gebied in Buffi Duberman, dus misschien is dat een tip voor de heren en dame. Ik kan nu alles daaraan gaan ophangen, maar dan zou ik N.U.T.S. toch tekort doen. Want ondanks dat ze bepaald geen grenzen opzoeken in songwriting en uitvoering, is het wèl een album lang prettig om naar te luisteren. En dat ligt echt niet alleen aan het geluid. De band is hoorbaar goed op elkaar ingespeeld, terwijl de gitaarsolo’s soms echt om van te smullen zijn. Sommige bands zitten op cd hoorbaar aan hun top, N.U.T.S. lijkt nog ruimte voor groei te hebben. Op Spill The Blues is een deel al prima in orde, nu de rest nog.
mij=Bluescompany/Marista
Mooie recensie! dank…