En dan is nu het moment aangebroken dat u zegt: “Maar, maar! Zeg Stonehead, waarom ga je nog een plaat bespreken die in augustus al bij KindaMuzik en 3voor12 besproken is? Het is zo wel een beetje gemakzuchtig hoor, dat elke-dag-een-recensie-experiment van je!” En dat is dan ook nog een beetje waar ook. Maar toch: onderschat nooit de kracht van herhaling. En ik vind het oordeel van KindaMuzik te negatief. Deze beresterke debuutplaat van Royal Blood is niet alleen een godsgeschenk voor Queens of the Stone Age- en De Staat-fans, maar ik vind ‘m zelfs stukken beter dan dat net verschenen gepruts van de Foo Fighters (Sonic Highways). Niet te hachelen, zeg. Zoals ze dat in de informatica zo mooi zeggen: design by committee zuigt. Dan kun je beter een band van slechts twee personen hebben, zoals dit Britse Royal Blood, dat net zo’n band is als Death From Above 1979 en de DZ Deathrays. Niks tv-serie. Gitaar inpluggen en raggen maar! Niet te verwarren ook met bands als Royal Wood (een fijne Canadese singer-songwriter) en Royal Canoe (Canadese indiepop). Ja, royal is het nieuwe crystal, het is in de nieuwe bandnamen niet aan te slepen. Royal Blood is in elk geval zo verdraaid goed dat ik “Out of the Black” en “Figure It Out” al in mijn dj-mapje voor de festival-dj-sets heb zitten. Je kunt ze zo achter “No One Knows” aan draaien.
mij=Black Mammoth / Warner