Status Quo – Aquostic (Stripped Bare)

Een paar decennia na de unplugged-hype besloot Status Quo zich er ook eens aan te wagen. De eerste track van Aquostic (Stripped Bare) die werd vrijgegeven, “And It’s Better Now”, was veelbelovend. Een uitstekende productie en een Westcoast-tintje door de koortjes maakten het een interessante versie. Jammer genoeg heeft Status Quo bij de rest van de tracks zo’n beetje alles fout gedaan wat er fout te doen was. De songkeuze deugt niet, het is geen consistent geheel en slechts zelden wordt er iets nieuws gedaan met een track. Allereerst de songkeuze: ze hebben zo’n beetje elke track die al een akoestische feel had hierbij opgenomen, en dat schiet natuurlijk niet op. Je verwacht dat ze minder voor de hand liggende tracks zullen aanpakken dan “Down The Dustpipe”, “Nanana”, “Softer Ride”, “Rock ‘n’ Roll” en “Marguerita Time”. Van een aantal bekendere tracks (“Down Down” en “Caroline”) hebben ze songs die in de basis al shuffles zijn precies dat gelaten. Best aardig, maar geen wereldschokkend verschil. “Caroline” had Rossi zelfs al eens zo uitgevoerd op zijn solo-album One Step At A Time. Bovendien hebben ze allemaal oude tracks gekozen: de meest recente is “Rock ’til You Drop” uit 1991! Dan de consistentie: soms hebben ze er strijkers bij gebruikt (al had een synthesizer bij “Pictures Of Matchstick Men” precies hetzelfde geklonken), soms een accordeon, soms achtergrondzangeressen. Van enige opbouw zodat het aardig verdeeld is, is geen sprake. Bij het door de BBC uitgezonden akoestische concert stond steeds dezelfde groep muzikanten op het podium en was het veel meer één sound dan op dit album. Tot slot de versies: de keren dát er echt iets anders met een song wordt gedaan, is dat zelden een verbetering. Bij “Whatever You Want” wordt bijvoorbeeld niets met het intro gedaan, dat wordt simpelweg overgeslagen. Naast het eerder genoemde “And It’s Better Now” is wat mij betreft alleen “Don’t Drive My Car” echt geslaagd in de nieuwe versie. Van oorsprong een track met een ‘grote’ sound is het nu een vrolijk huppelend deuntje met strijkers. Er zijn nog wel een paar redelijk geslaagde tracks, maar op een limited edition met 24 songs zijn het er akelig weinig.

mij=Fourth Chord/Earmusic