Wolf komt uit Örebro, Zweden en is een van de hoeders van de New Wave Of British Heavy Metal in dat land. Zanger/gitarist Niklas Stålvind is sinds ik in 2006 hun album The Black Flame besprak de enig overgeblevene, maar muzikaal lijkt het acht jaar en drie albums verder geen spat veranderd. Dat neemt niet weg dat Devil Seed lekker wegluistert. Stålvind heeft volume en een vibrato dat hier en daar aan Biff Byford (Saxon) doet denken, de gitaren zorgen voor de hakkende riffs en vlijmscherpe soli, de ritmesectie beukt er lustig op los, kortom niets nieuws onder de zon in het land van Øron Møden en Jødas Prøst. Eerlijk is eerlijk, het klopt wel van alle kanten, mede door de magnifieke productie van Jens Bogren (Opeth, Haken, Headspace). Luister maar eens naar “Shark Attack” en het intro daarvan, “Overture In C Shark”. Niettemin had ik mijn recensie na een paar nummers al bijna klaar: knap gemaakt, met overtuiging en beslist een van de betere releases van de band, maar ook van a tot z voorspelbaar. En toen kwam de mid-tempo track “The Dark Passenger”. Die heeft een Arabische feel die voor dit genre behoorlijk verrassend is. Gedurende de hele track loopt er een sitarachtig gitaarloopje mee, terwijl ook de solo en de zang, met lang aangehouden noten, aan die sfeer bijdragen. Met verrassend weinig middelen wordt een buitengewoon sfeervolle track neergezet. Zo blijkt zelfs in de Zweedse tak van de New Wave Of British Heavy Metal ontwikkeling mogelijk en moet ik een van mijn eigen vooroordelen herzien. Wolf heeft het voor elkaar gekregen, ouderwetse metal met net een beetje extra. Menige band uit de originele NWOBHM zou maar wat tevreden zijn geweest met deze plaat.
mij=Century Media