Ik reis nogal wat af. Vind ik leuk. Als souvenir neem ik het laatste decennium vaak CD’tjes mee van lokale bandjes. Ik ontdekte dat psychedelische rock, garagerock en beat echt overal in de wereld wordt gemaakt. En vaak nog op een kwalitatief hoogstaand niveau ook! Het voordeel van deze genres is dat je vrij snel herkent waar de spelvreugde en het technisch inzicht zich schuil houden. Dat de een zijn psychedelische inspiratie haalt uit een oerwoud vol paddenstoelen en de ander uit de ijle lucht in de Andes, da’s alleen maar verfrissend om aan te horen. Dat drugs een rol spelen, da’s overal zo in de wereld. Dave Wyndorf van Monster Magnet doet hetzelfde en het heeft hem waanzinnig veel goede inspiratie opgeleverd. LA Hell Gang komt uit Chili. Op dit tweede album kabbelt het lekker voort. Fijne trage uitgesponnen riffs, sferische zangpartijen en een repetitief karakter maken dat LA Hell Gang vooral een sympathiek psychedelisch bandje is dat geen scoringsdrang heeft. De band ziet elke CD vooral als een soundtrack voor een relaxte, maar verzengend hete zomer. Of je nu wilt of niet, maar dan moet je niet overdreven veel energie willen stoppen in boosheid, frustratie en agressie. Dan is het verschil tussen shoegaze en psychedelica ineens heel klein geworden. Met een groots geluid, dat dan weer wel.
mij=Mexican Summer/Essential/Bertus