The Urban Voodoo Machine – Love, Drink And Death

The Urban Voodoo Machine kreeg op File Under al tweemaal eerder een seal of approval, van zowel Ewie als mijzelf. Feestelijke gypsy rock met iets minder feestelijke teksten, dat is kort samengevat het genre. Of beter gezegd de mengelmoes van genres. Zoals Ewie het treffend omschreef ‘alsof de wereld van Kurt Weill terecht is gekomen in de zeeroverswereld van de vader van Pippi Langkous’. Ook in zo’n feestelijke fantasiewereld kan de werkelijkheid hard binnenkomen, en dat gebeurde op 2 oktober jongstleden. “Heroin (Put My Brothers In The Ground)” (van het album In Black ‘N’ Red) werd werkelijkheid toen de fiddlespeler op die track, Robb ‘The Kid’ Skipper, aan die rotzooi bezweek. Love, Drink & Death is het laatste album waar hij als lid van deze elfkoppige(!) band aan meewerkte. Ongetwijfeld zal er op het volgende album een track aan hem opgedragen worden, want The Urban Voodoo Machine bezingt de schoonheid én de lelijkheid van de zelfkant. De songs zijn bijna steevast swingend, vol instrumenten als sousafoon, fiddle en trompet. The Pogues, Tom Waits, Nick Cave, surf, rockabilly en blues, je hoort het allemaal terug in de vooral door zanger/gitarist/bandleider Paul-Ronney Angel geschreven songs. Er zijn ook een aantal opmerkelijke gasten, zoals Rat Scabies (The Damned) in de video van “Pipe And Slippers Man” en Wilko Johnson op “Help Me Jesus”. Leuk, maar het blijft klinken als The Urban Voodoo Machine en zo hoort het. Bij bands als deze is het altijd de kunst om de energie van een optreden vastgelegd te krijgen. Nou is een dampend optreden van zo’n grote band per definitie niet te evenaren in de studio, maar ze slagen er wonderwel in om het energiek te houden zonder in een brij van instrumenten te verzanden. Op het recensie-exemplaar staat al een File Under vermeld. Die is volstrekt helder en accuraat, dus die neem ik maar gewoon over.

mij=Gypsy Hotel