Toen hardrock en heavy metal in tientallen stromingen uiteen vielen – van hair, via funk, industrial, power, gothic, death, grindcore naar nog veel meer soorten metal – wisten we niet dat het nog gekker kon. Wat ooit gemakshalve maar stoner werd genoemd – ook een subgenre binnen hardrock – is nu in een onmogelijk aantal genres onderverdeeld. Ik heb dus ook geen idee waar ik de rare mix van stijlen die Cliffsight maakt onder moet scharen. Dit Duitse kwartet noemt zich een stonerband, maar mixt psychedelica, bluesrock en funk met lange, trage en uitgesponnen gitaarpartijen. En zo komt het dat de band in opener “Last Affection” een vette groove probeert neer te zetten, maar die vervolgens met curieus funky gitaarwerk om zeep helpt. In “Golden State” herhalen ze dit, maar lukt het beter, omdat ze, al is het maar dankzij de zangpartij, opzichtig naar Living Colour verwijzen. Even later opent “Rascal Girl” met een mondharmonica en horen we een poging om een slepende blues in de beste traditie van The Doors naar 2014 te halen. In afsluiter “A Call To Rise” lijkt het alsof …And You Will Know Us By The Trail of Dead wordt nagedaan – overigens niet onverdienstelijk. Kokoro schijnt in het Japans zoiets te betekenen als ‘hart en geest verbinden’. Cliffsight lijkt op deze plaat net iets teveel genres met elkaar te willen verbinden.
mij=Long Hair / Clearspot