Noorderslag 2015: napret

Noorderslag. Het wordt in één adem genoemd met Eurosonic, maar eigenlijk zijn het twee festivals. Eurosonic, het showcasefestival waarin bandjes uit heel Europa zich presenteren en Noorderslag, de aftrap van het Nederlandse festivalseizoen waar louter Nederlandse bandjes hun beste beentje voorzetten – de jonge hippe garde die het gaat maken, en altijd wel wat gekende smaakmakers. De locatie is ook anders: Noorderslag is in stadsschouwburg annex cultureel centrum De Oosterpoort en kent niet de intieme setting die een optreden in een kroegje kan hebben. Het publiek is ook anders. Daar waar op Eurosonic veel professionals in de muziekindustrie rondlopen, heeft Noorderslag meer een uitgaanspubliek. En dat publiek is nog fris en in ieder geval beter gekleed. Een hoop Eurosonicgangers gaan daarom niet naar Noorderslag, omdat het eigenlijk een ander festival is. En drie dagen Eurosonic eist ook zijn tol natuurlijk. File Under is er wel, helaas zonder fotograaf.

mij=Door: Gr.R.
Laten we meteen met de deur in huis vallen: de line-up van Noorderslag is wel eens sterker geweest. Waar we normaliter nog wel eens verrast worden door een spetterend optreden van een nog niet zo bekende band, gebeurde er dit jaar niets wat speciaal bijblijft. Desalniettemin stond er wel voldoende talent om je niet te vervelen. De opener van de avond is Swinder. Swinder stond vorig jaar al op het bijprogramma van Eurosonic en viel toen al op met een puike popliedjes, in Gronings dialect, in de beste Lohuestradties. Maar in een jaar kan veel gebeuren en er is veel gebeurd voor Swinder. Het feit dat ze een platencontract bij Excelsior tekenden zal er aan meegeholpen hebben, maar hier op Noorderslag staat een zelfbewuste band de pannen van het dak te rocken. Swinder gaat u dit jaar op ieder festival bij u om de hoek zien en dat is niet meer dan terecht.
Ook het Frieze Yuko Yuko maakt forse stappen. Yuko Yuko is het project van de nog maar negentienjarige Elias Elgersma en dat is al bekend tot in Mexico. De psychopop van Yuko Yuko groeit per optreden. Een officiële plaat is er nog niet, wel wat EP’s, op een Mexicaans label! Maar dat staat een dampend optreden in een ramvolle bovenzaal niet in de weg. Yuko Yuko is een van betere nieuwe bands in Nederland. Ook The Indien heeft alleen nog maar een EP uit. De band is nog niet zover als Yuko Yuko; hun gelaagde pop met een seventiesfeel klinkt alleraardigst, maar op het podium moet het allemaal nog groeien. De basis is in ieder geval goed, nu nog een kwestie van meters maken.
Opvallend: die bandjes die eruit springen op Noorderslag zijn jonge beginnende bands. Zo ook Nouveau Vélo. Hun debuutplaat viel al in de smaak bij ondergetekende en in de Kelderzaal van de Oosterpoort laat de band horen dat ze het live ook kunnen brengen. Ook Nouveau Vélo speelt met pop en brengt een psychedelisch randje aan om hun songs boven het gemiddelde uit te laten stijgen. De band is live bijzonder hecht, waarmee het optreden eigenlijk nog beter is dan de plaat.
Een van de hoogtepunten van Noorderslag is de uitreiking van de Popprijs. De winnaar van de Popprijs is een van de best bewaarde geheimen van Groningen. Het lekt nooit uit wie ‘m gaat winnen, al gaan traditioneel veel voorspellingen de rondte in de media. De naam die het meeste genoemd wordt is Kensington, helemaal als tijdens Eurosonic bekend wordt dat het Kensington gelukt is om twee keer de Ziggodome uit te verkopen. Maar dat zijn concerten die in 2015 gaan plaatsvinden en de jury van de Popprijs kijkt naar het afgelopen jaar. En dan is de keuze voor The Common Linnets uitstekend te verklaren. Vorig jaar had nog niemand een vermoeden van dit project, maar een Eurovisie Songfestival en een uitverkochte toer verder zijn The Common Linnets nu al een gevestigde naam. Dat allemaal binnen één jaar en dat is knap. Ilse de Lange ontving de traditionele bierdouche als een baas en toonde zich daarmee meer kerel dan Giel Beelen, die voor aanvang van de uitreiking pedant zeurde over deze traditie. We kunnen erover discussiëren of hij een punt heeft, maar de manier waarop hij het bracht zorgde er niet voor dat er minder bier naar hem gegooid werd. Integendeel. Beelen liet zich eerder op de dag al van een negatieve kant zien toen bekend werd dat Atze de Vrieze de Pop Media Prijs won. Als iemand ‘m verdiend heeft, dan is het Atze wel, met het vele werk dat hij gedaan heeft en doet voor 3voor12, vaak in de luwte. Ein-de-lijk wint hiermee trouwens weer eens een internetschrijver – een enkel VPROGids-stuk daargelaten – deze prijs, en hopelijk is hiermee bevestigd hoe goed het met minimale middelen toebedeelde 3voor12 nog steeds zijn publieke popjournalistieke taak vervult.
Het optreden van The Common Linnets was ook gewoon fijn, overigens. Net zoals het optreden van Kovacs, die eerder al indruk maakte op Lowlands. Haar naam is haar vooruitgesneld want het publiek staat tot ver buiten de Kleine Zaal van de Oosterpoort. Ze heeft een uitgebreide band bij zich en toont zich nu al een echte souldiva. De nummers moeten nog wat groeien, maar de professionaliteit van het optreden compenseert dat ruimschoots. De cover van Shirley Basseys “Diamonds are Forever” is een ongewone, maar puike keuze.
Hoe graag je het ze ook gunt, sommige bands horen niet op de grotere podia. John Coffey bijvoorbeeld. Er is namelijk teveel licht in de Foyer voor de heerlijke dampende punkrock van John Coffey. Zo’n band die als een stoomwals over je heen moet komen en waarbij het zweet van de muren druipt. Het is wel een hele fijne afsluiter van een uitstekende Eurosonic en een iets mindere Noorderslag. Met een kleine vijftig bandjes achter de kiezen kunnen we tevreden terugkijken. Groningen, tot volgend jaar!