In november vertelde ik je al dat na de eerste EP Cassette er een volledig album in aantocht was van de Canadese indierockband Viet Cong. Nu ligt deze plaat voor me, en moet ik er écht even voor gaan zitten. De muziek van dit kwartet luister je niet tussen de bedrijven door. Nee, het is muziek die even op je in moet werken. Viet Cong schiet meteen met muzikaal geweld de drumslagen om je oren. Alsof je plots bent aanbeland op het slagveld en de kogels van de vijand je om de oren vliegen. De gitaar is je bescherming en die ratelt er lekker op los. Ondergedompeld in dit muzikale geweld is er de zang van Matt Flegel die je meetrekt naar de grond. De enige plek waar je kan overleven, steek vooral het hoofd niet boven het maaiveld! De donkere jaren tachtiger lijken weer terug. De tijd dat zwart hip en ‘no future’ het credo was. Ik heb echter niet de indruk dat het nu zoveel beter is. De oorlog in Vietnam en de Koude Oorlog mogen dan achter ons liggen, maar nieuwe brandhaarden in het Midden Oosten en rond Rusland dienen zich aan. Viet Cong is de perfecte soundtrack van een boze wereld waar je van weg kunt kijken, maar die er toch écht is. En toch, toch is er in die boze wereld ook genoeg te genieten: laat je bijvoorbeeld eens meenemen op het Viet Cong-avontuur.
mij=Jagjaguwar/Konkurent