‘Te arty’, dat waren de woorden die ik gebruikte toen ik het onlangs met een vriend over Wende Snijders had. Want wat voor Wende geldt geldt ook voor de uit het Zweedse Umeå afkomstige Jennie Abrahamson. Het zijn beiden hypergetalenteerde dames die opereren binnen een eigen muzikaal universum, waarbinnen de liefde voor elektronica en georkestreerde muziek op geheel eigen wijze aan elkaar gekoppeld wordt. Dat Jennie een dame met talent is blijkt uit de lijst met artiesten met wie ze samenwerkte. Zo was ze onder andere toetseniste bij Ane Brun en zong ze tijdens Peter Gabriel’s laatste Europese en Noord Amerikaanse tour als achtergrondzangeres. Door het vele gebruik van synthesizers en tribale ritmes op Gemini Gemini doet het geheel een beetje klinisch en ‘jaren-tachtig’ aan. Die jaren-tachtigsound is ongetwijfeld bewust. Maar dat heeft ook een keerzijde. In sommige liedjes zoals in “Entity” wordt het zelfs een beetje irritant. En erger, door die sound weet ze me nergens écht te raken. En dat is jammer, want dat het niet aan het songmateriaal ligt ontdekte ik dankzij een filmpje op YouTube. Daarin brengt ze albumopener “Snowstorm” samen met Linnea Olsson op cello en zijzelf op xylofoon ten gehore. En dan blijkt het ineens een puur kippenvelliedje te zijn. Hopelijk kiest Jennie Abrahamson op Gemini Gemini‘s opvolger voor een meer organische sound. Dan ben ik fan!
mij=Sweet Sound