Katzenjammer – Rockland

De vier Noorse dames zijn weer terug aan het rockfront. En voor de fans – wie is uw favoriet trouwens? – is dat ongetwijfeld goed nieuws. Concerten zijn een belevenis doordat ze alle vier een prima podiumuitstraling hebben, ze van instrument wisselen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is en ondertussen ook nog prima nummers vertolken. Het probleem bij de laatste plaat uit 2011 was dat zich dat, ondanks dat het geen slecht album is, moeilijk vertaalt naar een saaie schijf die slechts zijn rondjes draait. Maar ja, het optreden dat ik zag was weer superdeluxe. En dan is het zomaar alweer 2015 en ligt hun derde album getiteld Rockland in de schappen. De dames hebben in het schrijven van de nummers en teksten een grotere inbreng dan ooit. Katzenjammer grossiert op Rockland in folkliedjes in veelal een catchy wat glitterend popjasje. De productie is helder en modern waarvoor Victor van Vugt (o.a. PJ Harvey) tekende. De plaat doet wat je van Katzenjammer verwacht. Het opent met “Olde De Spain” rustig, hierna gaan alle registers om je een goed humeur te bezorgen open. Rockland is meer in evenwicht dan de voorganger en zelfs een hiphop-uitstapje in “Oh My God” past er prima in. Als albumtotaal is het een betere plaat dan de voorganger. Maar toch knelt er iets. Rockland is een prima reden om de podia weer onveilig te maken, maar het wordt nu wel erg zoetsappig. De albumtitel Rockland is een vreemde, Folkland zou een betere zijn, maar Popland nog wel de beste. Katzenjammer schuift wel erg op richting iemand als Lilly Allen. Hopelijk scoren ze de hits die ze een verder elders bestaansrecht geeft, want muzikaal haak ik hier af. Dag Katzenjammer.

mij=Propeller Records/V2