Het is al een hele tijd geleden dat het laatste Symphony X-album verscheen, en zelfs zanger Russell Allen schijnt geen idee te hebben wat de status van het nieuwe album is. Maar ja, de schoorsteen moet blijven roken, dus begon Allen Adrenaline Mob (waarmee hij na het vertrek van Mike Portnoy de definitieve vorm gevonden lijkt te hebben), werd er weer een Allen-Lande-album in elkaar gedraaid en is er met Level 10 alwéér een samenwerking tussen Allen en een andere Frontiersmuzikant. Deze keer met Mat Sinner, bassist/producer en vooral bekend van Primal Fear. Uit die band werden ook drummer Randy Black en gitarist Alex Beyrodt gerekruteerd, terwijl gitarist Roland Grapow (Masterplan) en toetsenist Alessandro del Vecchio (Revolution Saints) de line-up completeerden. Alsof dat nog niet genoeg songschrijvers waren, werden er nog externe songschrijvers ingeschakeld, zoals Magnus Karlsson (Primal Fear en nog veel meer) en Sander Gommans (ex-After Forever). Het zou een mix van Adrenaline Mob en Primal Fear moeten zijn: moderne Amerikaanse metal en Europese powermetal gecombineerd. Ik verwachtte vooral een Europese sound met deze band, maar Level 10 verrast me. Bij opener “Cry No More” moet ik toch vooral aan Dio denken en niet alleen door de zang. Ook in het vervolg ademen veel van de songs Ronnie James Dio, met Dio of met Black Sabbath/Heaven & Hell. Projecten als deze willen nog wel eens vrij liefdeloos in elkaar gedraaid worden, maar dat is hier niet geval. Een enkele keer heeft het allemaal niet zoveel om het lijf (“No Turning Back”), maar meestal is het van prima niveau. Het is jammer dat de drums – en dan vooral de snaredrum – vrij droog zijn ingemixt. Waarschijnlijk voor de moderne touch, maar het past niet bij wat vrij traditionele hardrock met een metalrandje is. Het is een smetje op wat verder een gevarieerd en lekker traditioneel album is. Dit verdient een volgend hoofdstuk.
mij=Frontiers/Rough Trade