Ik ben niet van de Steven Wilsons van de prog. Ook de laatste van Pineapple Thief vond ik eerlijk gezegd niet om door te komen. Daarvoor blijf ik toch iets teveel rocker, denk ik. Een beetje in hetzelfde idioom zit het Nederlandse A Liquid Landscape. Wat heet, Pineapple Thief-voorman Bruce Soord deed de productie van The Largest Fire Known To Man. Gek genoeg trek ik dit album prima, net als bij voorganger Nightingale Express het geval was. In alle rust worden er mooie melodieën opgezet als meanderende stroompjes, waar de stem van Fons Herder op meestroomt. Het zou heel makkelijk kunnen vervallen in wat ik bijvoorbeeld bij Coldplay ervaar als niksig effectbejag, maar dat wordt prima vermeden door het klein te houden. Alles heeft een functie, alles draagt bij aan de sfeer. Een paar keer gaat het tempo iets omhoog (bijvoorbeeld in “The Largest Fire”), zodat de balans op het album behouden blijft. Overigens zit in “The Largest Fire” wel een ieks-momentje. Het gitaareffect halverwege (een voicebox?) valt er wat plompverloren in, voor mijn gevoel. Juist bij een band die zo doordacht bouwt aan ingetogen melodieën valt dat erg op. Toch is het een van de fijnste nummers, en het eindigt uiteindelijk in een hele fijne climax. Neem wel de moeite om het album in zijn geheel te beluisteren. Bij mij viel het kwartje ook pas toen ik in alle rust en geconcentreerd zat te luisteren. A Liquid Landscape komt uit een proghoek die bij mij soms tot hevige gaapaanvallen leidt. Maar net als bij het debuut ben ik na het draaien van The Largest Fire Known To Man nog klaarwakker. En onder de indruk.
mij=Glassville