‘Dit is het album dat ik altijd al heb willen maken’ zegt singer-songwriter David Philips over zijn vierde album If I Had Wings. Met deze wetenschap lijken zijn vorige drie albums opstapjes naar deze cd te zijn. Op de eerste twee albums was zijn muziek nog vrijwel akoestisch en in de singer-songwriterstijl, op het vorige album was het geluid al iets voller en waren de liedjes wat rijkelijker gearrangeerd. Philips speelde alle instrumenten zelf op deze albums en dat doet hij op If I Had Wings ook. Alles doet hij zelf. Sterker nog, zelfs de productie en het ontwerp van de albumhoes nam hij voor zijn rekening. Het geluid is nog voller geworden en zijn folk- en bluessongs zijn verrijkt met een jazzy sound. Het doet me denken aan singer-songwriters als Ben Howard en, in iets mindere mate, Jason Mraz. David Philips heeft ruim de tijd genomen voor de tien liedjes, het langste liedje, “Venomous Soul”, duurt ruim twaalf minuten. Hinderlijk is dat niet, het album luistert als een welkom rustpunt na een drukke dag. Het is prachtig opgenomen en klinkt warm en gloedvol. Dat David Philips een bijzonder talent is heb ik op zijn voorgaande drie albums al kunnen horen. Op If I Had Wings bevestigt hij dat nog eens en verbetert hij zichzelf door in zijn eentje een prachtig album te maken waar een band een moord voor zou doen.
mij=Black And Tan