Boudewijn Bonebakker, voorman van Gingerpig, is een verklaard tegenstander van mp3’s. Toch was dat de manier waarop ik het nieuwe album Ghost On The Highway ter recensie binnenkreeg. Ik kan Bonebakker geruststellen: ook op mp3 klinkt het ronduit indrukwekkend. Het heeft een echt zompige seventiesvibe, terwijl het tegelijkertijd modern strak is. Ergens tussen classic rock en stoner in, waarbij één ding voorop staat: het moet lekker klinken. Je hoort het al aan de riffs: ze zijn niet per se ingewikkeld, maar ze zitten binnen een paar maten in je kop. Bonebakker heeft een prima stem, hoewel zijn bereik niet zo heel groot is. Dat neemt niet weg dat het niet alleen de zanglijnen zijn die nog wel eens aan Soundgardens Chris Cornell doen denken, Bonebakker kan er namelijk even lekker als Cornell een rauw randje ingooien. Voorganger Hidden From View liet al een heavier, donkerder sound horen, zonder de prominente rol van toetsenist Jarno van Es, en daar is hier op voortgebouwd. Ook naar funk en soul moet je beter zoeken dan in het begin. Toch slagen ze erin om het erg gevarieerd te houden. De manier waarop in het trage “Hear Me” zowel uitbundige rock als bijna verstilde klanken te horen zijn, is ronduit indrukwekkend. “Burning Up The Road” en het titelnummer zijn wat mij betreft de hoogtepunten van deze plaat. Vooral het titelnummer laat het recept van Gingerpig horen: het is heavy, catchy en nergens ingewikkelder dan nodig en juist daarom zo goed. Ze zijn inmiddels al aan de derde bassist in een jaar tijd toe – onlangs werd Daniele Labbate aangesteld voor de pas vorig jaar aangetreden Stef Gubbels, die nog op dit album te horen is. Desondanks is Gingerpig onverstoorbaar aan het bouwen aan een heldere stijl. Bonebakker en consorten doen wat ze zelf lekker vinden – en dat hoor je. Gingerpig is van internationale allure, als je het mij vraagt.
mij=MIG/Suburban