De evolutie van een band. Idlewild begon als een vreemde eend in de Engelse Britpopbijt, met een wat Amerikaans aandoende sound. Het zijn dan ook Schotten, dat verklaart het een en ander. Maar gedurende hun carrière werd hun geluid wat Britser en gladder, zonder dat het erg vervelend werd. The Remote Part en Warnings/Promises zijn wat mij betreft ondergewaardeerde platen in het Britpopoeuvre. Al blijven ze allemaal die aparte gitaarhook hebben, die Idlewild net even links van de Oasissen van deze wereld zetten. De band heeft even op zijn gat gelegen en eerlijk gezegd deden de soloprojecten mij niets. De aankondiging van een nieuwe Idlewild-plaat en toer, deed mijn hart even een slagje overslaan. De plaat is crowdfunded en ging ruim door zijn target heen. En het is een fijne plaat geworden! Het klinkt als een dwarsdoorsnede door de hele carrière, van vinnige gitaarrock tot fijne Schotse ballads. Op vinyl is het een dubbel-elpee en heel eerlijk, de band had wat kritischer kunnen zijn, maar Everything Ever Written is een fijne (soort van) comebackplaat. Al was het maar omdat je een hele carrière op een dubbel-elpee blijkt te kunnen samenvatten…
mij=Pledgemusic