Een project waar ik erg benieuwd naar was, was dit Revolution Saints. Niet alleen omdat de combinatie van gitarist Doug Aldrich (Burning Rain, Whitesnake), bassist Jack Blades (Night Ranger) en drummer Deen Castronovo (Journey) nieuwsgierig maakt, maar ook omdat Deen Castronovo de meeste tracks zingt. Op Journey’s Generations zong hij voor het eerst, daarna zong hij ook op het solo-album So U van Journeygitarist Neal Schon. Castronovo is gezegend met een prachtig stemgeluid. Frontiersbaas Serafino Perugino was om die reden al een paar jaar op zoek naar mogelijkheden voor een project waarin Castronovo zou zingen. O ja, en dan is er ook nog Frontiers’ huisproducer (en toetsenist) Alessandro del Vecchio. Enigszins tot mijn verbazing gaf Aldrich volop credits aan die laatste – hij was de man die de sound in elkaar sleutelde en is bovendien verantwoordelijk voor het bij elkaar zoeken van songwriters voor dan wel het zelf schrijven van vijf van de twaalf songs. Muzikaal zit het dicht tegen Journey aan: mooie, open composities, catchy songs op de rand van pop en rock, terwijl de individuele instrumentale partijen wel degelijk rock zijn. Doug Aldrich heeft een veel riffyer stijl dan Neal Schon, maar heeft hetzelfde gevoel voor melodie. Het resultaat is een album vol fijne galmers met prima hooks en heerlijke solo’s. Ook in tempo is er meer dan voldoende variatie, zodat Revolution Saints volstrekt in balans blijft. Eén keer zang van Journey’s Arnel Pineda en één keer gitaarwerk van Neal Schon is leuk, maar het was niet nodig om dit album volstrekt geslaagd te kunnen noemen. Opmerkelijk detail: een van de tracks, “To Mend A Broken Heart”, is vorig jaar al opgenomen door Eclipse, nou niet een band die ik heel hoog heb zitten. Dat is dan toch het verschil van drie topmuzikanten.
mij=Frontiers/Rough Trade