Ergens tussen G. Love, Everlast en het Britse The Streets loopt David Cohn. Oftewel, Serengeti a.k.a. Odd Nosdam die met zijn alter ego Kenny Dennis vertelt hoe hij de hiphopformatie Perfecto probeert op te zetten in Chicago. Kenny Dennis is een rappende dikke snor. Zeg maar een soort Nathanial Hörnblowér uit het trailerpark. Van Los Angeles richting Chicago volgen we Dennis in zijn hiphop-zoektocht naar succes. Hij onderzoekt de mogelijkheden van retro-acts als Snap en Technotronic tot en met de Prince Paul-producties vol relaxte beats en deuntjes. Het lijkt erop dat Serengeti eigenlijk een regisseur is met een aardig verhaal over een rapper op zoek naar de ideale succesformule. Alles wat hij op zijn pad tegenkomt in deze moderne roadmovie is de moeite van het beschrijven waard. Elk gesprek, elke gebeurtenis, elk idee. Alleen, en dat is het rare voor iemand die gevlucht is uit Los Angeles, Serengeti is geen regisseur maar een hiphopper, een muziekproducent die zijn verhaal alleen auditief kan weergeven. Alles op dit derde deel nodigt uit tot een tv-serie over deze rare gozer en zijn geniale invallen en beschrijvingen. Want, amusant en heerlijk is het wel. Serengeti is een perfect audio-acteur. Of hij is daarmee zijn tijd ver vooruit of hij heeft de cruciale hoofdrol in hoorspelen uit de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw nooit opgeëist.
mij=Joyful Noise / Konkurrent