Na het heerlijke album Revival en de liveplaat 412 Days Of Rock ‘n’ Roll viel het laatste album New Horizon me wat tegen. Nog steeds weet ik niet helemaal waarom. Wat ik wel weet is dat The Answer met het nieuwe album Raise A Little Hell weer precies dat doet wat de titel belooft: de boel een beetje op stelten zetten. Opener “Long Live The Renegades” is de eerste van veel meebrulanthems. En dat is precies waar The Answer goed in is: goede hooks dragen de songs, de open productie van de vertrouwde producer/engineer Guillermo Maya zorgt dat het lekker basic blijft en oorwurmen van refreinen met de herkenbare stem van Carmac Neeson zijn de kers op de taart. Als je luistert naar een song als “Aristocrat” hoor je in het refrein iets wat bijna hairmetal lijkt. Dat komt vaker voor en ze zitten dan ook ongeveer in dezelfde categorie als Thunder: de basis is weliswaar erg Brits, maar ze schromen niet om de catchy elementen van over de plas gewoon mee te pakken. Het resultaat is een album dat misschien niet verrast, maar wel van begin tot eind uitnodigt om lekker mee te beuken. Afgezien van wat ingetogen momentjes als “Strange Kinda’ Nothing”, uiteraard. Zo hoort het ook: The Answer moet niet te moeilijk en te diepgravend worden, maar vooral feestelijk rocken. (Er zijn drie versies met verschillende tracklistings van deze cd, dus kijk even hoe lang je feestje moet worden.) Het was niet voor niets dat uitgerekend AC/DC’s broertjes Young de band aan de hand namen voor de eerste albums en de Black Ice-toernee. Inmiddels heb ik Raise A Little Hell al vaker gedraaid dan New Horizon. Als recensent heb je wel eens dat goede cd’s na de recensie toch verder ongedraaid blijven, simpelweg omdat je ook weer nieuwe cd’s moet recenseren. Met Raise A Little Hell gaat dat niet gebeuren. Long Live The Renegades!
mij=Napalm