Een orgel door de duivel bezeten en een drumstel met een beest achter de kit dat in de zangpartijen klinkt als Jim Morrison uit het hiernamaals; dit is onmiskenbaar het duo zZz. Meer opsmuk hebben ze niet nodig. Daan Schinkel en Björn Ottenheim zijn na zo’n vijf jaar weer terug aan het releasefront met hun derde album Juggernaut. Het geluid is nog steeds uit duizenden herkenbaar, maar het is wat meer uitgesponnen en komt in het algemeen productioneel wat minder geforceerd over dan op de voorgangers. Aanvankelijk zijn het vooral liedjes die in hun traditie van sleazy rock ‘n’ roll behoorlijk over de kop gaan. Luister eens naar “My Girl”, dat een eerbetoon lijkt aan Ray Manzarek, of “Wild Girl” dat prima op het repertoire had gekund van Joy Division. Er mag gedanst worden, er mag geschreeuwd worden, er mag gebeukt worden. zZz is voor mij nog steeds de ultieme ontlading. In de afsluitende titelsong gaat het dan helemaal los in een meer dan twintig minuten krautrockachtig epos. zZz blijft een van de vetste en origineelste bands van ons land. Meer rock ‘n’ roll wordt het wat mij betreft (nog steeds) niet in ons kikkerland.
mij=Excelsior/V2