‘Diagrams blinkt niet uit in originaliteit, wél in variatie’, aldus File Under-collega Ludo over Diagrams’ voorgaande album Black Light uit 2012. Welnu, op de opvolger Chromatics is de originaliteit nog steeds ver te zoeken maar is mijns inziens de variatie ook compleet verdwenen. Sam Genders, bekend van Tunng, maakte dit tweede album onder de naam Diagrams met een wisselend stel muzikanten, waaronder leden van Smoke Fairies. Het begint allemaal nog best aardig met drie redelijk goede folkpopsongs. Maar ik hoor ook dat de fluisterzingstem van Sam Genders me niet echt bij de les kan houden. Na die drie nummers gooit Genders zijn elektronicatrucendoos open wat de liedjes vreemd genoeg een Pink Floyd-achtig sfeertje geeft. Intussen wordt het maar niet spannend, de liedjes trekken als een slaapverwekkend achtergrondmuziekje aan me voorbij. Dat heeft veel te maken met het gebrek aan zeggingskracht van de stem van Genders. Met een betere zanger was het misschien nog ergens interessant geworden. Op het eind wordt er nog even van de monotonie afgeweken in “Brain”, maar de wendingen en geluidjes die Genders daarin op me loslaat vind ik zo raar en onlogisch geplaatst dat ik nu nog niet weet wat ik daar nu van moet vinden. Diagrams heeft, naar ik aanneem, met Chromatics gepoogd een folkpopplaat met elektronica-invloeden te maken. Die combinatie kan goed uitpakken maar heeft bij Diagrams een, ondanks de hoes, kleurloos geheel opgeleverd.
mij=Full Time Hobby