Music is medicine. Dat is het motto van de in Memphis geboren maar nu in Nashville wonende (An)Drew Holcomb. Dat kun je op twee manieren uitleggen. Medicijnen kun je gebruiken om iets te onderdrukken maar ook om je beter te voelen. In het geval van Drew Holcomb is muziek de motor die hem draaiende houdt en hem gelukkig maakt. Na de onverwachte dood van zijn jongere, gehandicapte broer in 1999 zocht Holcomb troost in het luisteren van zo veel mogelijk muziek en later, na het vinden van gelijkgestemden (The Neighbors), in het zelf maken van muziek. Als Drew Holcomb And The Neighbors speelden ze jarenlang door heel Amerika en maakten vier albums. Medicine is het vijfde album en is, naar eigen zeggen, het beste album wat ze gemaakt hebben. Medicine biedt twaalf puntgave Amerikaanse rootsrockliedjes in de trant van Tom Petty en Ryan Adams. Onberispelijk gespeeld, geproduceerd door Joe Pisapia, die eerder achter de knoppen zat bij onder anderen Ben Folds, kd Lang en Josh Rouse, en smetteloos gezongen. Meer dan eens doet Holcombs stem me aan die van Ryan Adams denken. Zoals in hoogtepunten “Avalanche” en “Heartbreak”, twee melancholische songs, maar vooral in “You’ll Always Be My Girl”, Holcombs mooie eerbetoon aan vrouw Ellie. Dit medicijn van Drew Holcomb And The Neighbors is uiterst doeltreffend en biedt je ruim drie kwartier muziek die in alle opzichten helemaal geslaagd, verzorgd en af is en waar helemaal niets op aan te merken valt. Meerdere malen per dag toedienen kan dan ook helemaal geen kwaad.
mij=Magnolia