Viv Albertine – Clothes Music Boys

Toegegeven, deze recensie is niet erg vroeg maar nu de paperbackeditie van deze autobiografie net is verschenen lijkt het me toch de moeite waard er een paar zinnen aan te wijden. Ik moet wel bekennen, dat ik Viv Albertine niet zo goed kende voor ik dit boek las. Jazeker, The Slits, de eigenzinnige vrouwenband uit de punkscene van Londen in de jaren zeventig, die kende ik wel en vond ik altijd wel lekker klinken met hun eigenwijze, reggae-achtige sound. Viv was indertijd de gitariste van dit roemruchte gezelschap met ook zangeres Ari Up en het was later zelfs ook het bandje waarin (een toen nog piepjonge) Neneh Cherry debuteerde. De kracht van Clothes Music Boys is vooral dat het verhaal van Viv Albertine je bij de keel grijpt en dat zij je aandacht het hele boek weet vast te houden, ook al zou je niet veel met de muziek van The Slits hebben. Dat verhaal van Viv Albertine is namelijk meer dan alleen een doorsnee autobiografie met de eerste stappen in het oefenhok en beeldende beschrijvingen van het leven on the road. Nee, de moeilijke thuissituatie van haar jeugd, de harde armoe van het Londen in de jaren zeventig, de eerste sekservaringen, de gruwelijk zware weg die ze moest afleggen om moeder te kunnen worden en het traumatische einde van haar huwelijk. Allemaal aangrijpender en interessanter bijna dan hoe Viv in dit boek het dagelijkse, maar niet alledaagse, leven met Sid Vicious, Johnnie Rotten, Mick Jones, Keith Levene, Malcolm McLaren en al die andere legendarische figuren uit het Londen van de punkexplosie beschrijft. Natuurlijk, de muziekliefhebber komt niets te kort met dit boek maar het is vooral de pijnlijke openhartigheid waarmee Viv open en bloot haar levensgeschiedenis op papier zet, die de lezer weet te raken en er tevens voor zorgt dat je dit boek in één ruk uitleest.

mij=Faber & Faber