Beth Hart – Better Than Home

Beth Hart is iemand die zich sterk laat beïnvloeden door de mensen waarmee ze werkt. Dat ze na drie albums met producer Kevin Shirley (Bang Bang Boom Boom en twee albums met Joe Bonamassa) toe was aan iets nieuws is dus wel begrijpelijk. Als producers heeft ze daarom Michael Stevens en multi-instrumentalist Rob Mathes ingeschakeld. Die werkten samen met Bettye LaVette, terwijl Mathes ook Sting en Panic! At The Disco bijstond als producer. Met wederom engineer Rune Westberg – de rode draad in Harts carrière in het laatste decennium – gaat Better Than Home een heel andere kant op dan Bang Bang Boom Boom. Hart omschrijft het nieuwe album als het meest persoonlijke tot nu toe – niet voor de eerste keer, overigens. Ook wel logisch, want Hart moet het hebben van emotionele uitvoeringen van tracks die goed in elkaar zitten, maar zelden echt nieuwe paden verkennen. Ontegenzeglijk levert het weer prachtige songs op, bijvoorbeeld met “You Belong To Me” en “Mama This One’s For You”. Grappig is wel dat Hart op dit album, net zoals Joe Bonamassa dat op Different Shades Of Blue deed, wat meer de oude soul induikt. Blazers, achtergrondzang, strijkers, de hele mikmak. Maar o wat blijft het allemaal ingetogen. Sowieso zitten er deze ronde wel heel veel ballads tussen, maar ook als Hart vocaal wel alle registers opentrekt, zoals in “Trouble”, blijft de muziek daarbij achter. Bang Bang Boom Boom had een perfecte balans tussen ballads en up-tempo werk, tussen ingetogen begeleiding en vol op het orgel. Better Than Home lijdt aan hetzelfde euvel als My California: het wil alsmaar niet op gang komen. Er zitten prima tracks tussen die het live ook goed zullen doen, maar als album stelt Better Than Home me stevig teleur. Overigens zijn veel mensen het met me oneens: Better Than Home stond zowaar op de eerste plaats in de albumlijsten. Ik ga Bang Bang Boom Boom nog maar eens opzetten om de somberheid en traagheid van dit album van me af te schudden.

mij=Provogue / Mascot