Eigenlijk bestaat Moon Duo niet meer. Op hun nieuwe release Shadow Of The Sun is er een heuse drummer gevonden in John Jeffrey. Aangezien het een project van toetsenist Sanae Yamada en gitarist Erik ‘Ripley’ Johnson is, zou het dus Moon Trio moeten worden. Maar ja, dat is marketingtechnisch vast geen handige zet. Dus is een nieuwe schijf van Moon Duo, maar dat is verder goed nieuws. Ik mag hun sound wel: shoegaze met krautrockinvloeden in een veelal dansbare versie. Een soort van commerciële Joy Division die je meetrekt in een muzikale draaikolk. Door de drummer heeft het duo meer ruimte om hun ding te doen. De vraag is alleen wat nu eigenlijk hun ding is, want door die extra ruimte vallen de zwakkere kanten meer op. De zangpartijen zijn nog steeds weggestopt in het bandgeluid – waarschijnlijk om stemtechnische reden – waarop vooral de gitaar mag schitteren en het orgelgeluid ondanks de nieuwe drummer veelal de drijvende kracht is. Het levert fijne liedjes op, zoals opener “Wilding” die alle kenmerken van de door mij beschreven sound bevat. In “Night Beat” heeft de drummer wel een vooraanstaande rol, maar had deze rol had overgepakt mogen worden. Nu kabbelt het wat teveel doelloos voort. Hierna is het op “Free The Skull” weer vanouds, maar doordat het een niet al te sterke song is wat doelloos. “Zero” is dan weer wat aparter en fijner van smaak. Hierna gaat het tempo omlaag in “In A Cloud” waardoor de aandacht bij mij verslapt. Dan komt “Thieves”, het tempo gaat weer omhoog en is muzikaal een lekkere donkere dansplaat. De zang had echter beter achterwege kunnen blijven. Pas bij de zevende track “Slow Down Low,” dat een heerlijke lekkere poprocksong is, kom ik er lekker in. Alles valt hier op zijn plek en de zang past hier wonderwel. Als de stemming er dan toch inzit gaat het lekker verder met “Ice” en vooral “Animal”. Het album komt echter te laat op gang en dat maakt dat ik toch een wat tweeslachtig gevoel overhoud.
mij=Sacred Bones/Konkurrent