The Soft Moon – Deeper

The Soft Moon is ontstaan als een eenmansproject van Luis Vasquez uit San Fransisco. Deeper is het derde album na het zelfgetitelde debuut uit 2010 en Zeros uit 2012. Muzikaal beweegt het zich nog steeds op het gebied van jaren-tachtig klinkende (neo)post-punk en new wave (denk Bauhaus, Suicide, Joy Division), maar Deeper is scherper geworden met een extra sinistere sfeer, en ontwikkelt zich verder op het gebied van industrial. Waar het debuut nog bij vlagen echt gestroomlijnd klinkt, bijt Vasquez zich hier nog harder van zich af en sleurt hij ons verder mee naar de diepere donkere krochten van zijn verbeelding. Dat vergt wat inbeeldingsvermogen en maakt het lastig te behapstukken, zoals ik dat ook kan hebben met bijvoorbeeld Suuns. Zo schuurt “Black” in verontrustende suspense, klinkt “Without” ongemeen desperaat en sleurt “Desertion” je mee in kille eenzaamheid. Als tegenwicht is “Deeper” dan luchtiger met z’n vrijelijke percussie, en “Far” en “Feel” zijn nog redelijk luchtige en dansbare post-punk-nummers. De nodige variatie wordt dus gevonden. Zo is ook “Wrong” een dik stuiterend electroclash-achtig nummer, terwijl “Wasting” even daarvoor juist een mooi rustpunt biedt met een melancholisch Depeche Mode-achtig nummer, waarop ook aardig gezongen wordt. Op Deeper is de zang überhaupt prominenter aanwezig dan op de eerder albums, hoewel het op een aantal nummers lelijk is vervormd door een wat bubbelende echo. Maar over het geheel is het een intrigerende derde worp van The Soft Moon. Grotendeels beklemmend, vervreemdend, luguber en inktzwart, maar met genoeg lucht om te kunnen ademhalen. En als je het aandurft volgt nog prijsnummer “Being” op het einde als beloning, met een schreeuwende en kolkende effectenstorm tot slot. En dan weet je dat de verlossing snel volgt.

mij=Captured Tracks / Konkurrent