Zelfs in de bijgesloten biografie bij de promo wordt de term ‘supergroup’ gebruikt om FFS te betitelen. Voor wie het ontgaan is: FFS is de samenwerking tussen het Schotse Franz Ferdinand (FF) en het Amerikaanse Sparks (S). Waar ik echter bij een ‘supergroup’ denk aan leden uit diverse bands die een nieuw project aangaan – vaak met een tegenvallend resultaat -, is er hier sprake van het samenvoegen van beide bands – al zal dit waarschijnlijk tijdelijk en eenmalig zijn. Zo worden de gitaarjongens (uiteraard met drums en bas) van Franz Ferdinand aangevuld door twee electromannen – maar ik zal er eerlijk bij zeggen dat er wel keyboards terug te vinden zijn op het FF-werk. Maar met de broers Ron en Russell Mael hebben ze vervolgens een toetsenist die toch meer kan dan met een keyboard de stiltes vullen en een leadzanger die een aparte theatrale stem heeft. Als je het vanuit de Sparkshoek bekijkt krijg je electro waar meer gitaren in hun sound geduld worden dan ze gewoon is. FFS is om het alvast samen te vatten een mashup van beide bands, maar ze kozen om dit te vieren met uitsluitend nieuwe songs. Je hoort het beide terug: de indierock van FF en de (glam)electropop van S. Eigenlijk blijkt dat ze elkaar prima verdragen. Soms gaat het meer de FF-kant op (“Little Guy From The Suburbs”), dan weer meer de S-kant op (“Dictator’s Son”). Maar bij elke song geldt dat ze elkaar in evenwicht houden. Ondanks dat het typische geluid die beide bands kenmerkt in hun extreemste uitwas achterwege blijft, weten ze toch elk iets aan hun sound toe te voegen, en dat is knap. Dat maakt dat FFS in beider carrières een geslaagde aanvulling is. Begin juli staan ze in een uitverkocht Melkweg, maar er zijn nog kaarten voor Lowlands eind augustus.
mij=Domino