Canadees Matthew Barber is nog geen veertig jaar en maakt met Big Romance al zijn achtste album. Toch is dit mijn eerste kennismaking met zijn muziek. In de eerste twee nummers laat Barber meteen horen waar hij de mosterd vandaan haalt. “Hold Me” heeft het melancholisch dromerige van Jackson Browne en “Magnet Eyes” is een prima rootssong zoals Ryan Adams ze ook maakt. Alle tien liedjes op Big Romance zijn van dit toch wel bovengemiddeld niveau en in deze stijl. Gary Louris van The Jayhawks tekende voor de uitstekende productie en laat ook van zich horen in titelnummer “Big Romance”. Barbers achtste album is er geen een waarvan je compleet van ondersteboven raakt maar is een prima plaat waarop tien sterke liedjes staan en geen zwak moment te bespeuren valt.
Matthew Barbers zusje Jill is net als haar broer al enige tijd muzikaal actief en in thuisland Canada behoorlijk bekend. Fool’s Gold is haar vierde album. Ik zal eerlijk zijn. Jill Barber is ‘not my cup of tea’. Not at all. Haar muziek laat zich definiëren als een soort jazzy-achtige Katie Melua-pop. Barber zingt met een heliumachtig smurfenstemmetje. Ik vind het niet mooi, erger nog, het verveelt me en irriteert me zodanig dat ik nog voor de helft van de cd al snak naar het einde. Misschien te snel geoordeeld maar ik verwacht niet dat ik bij herbeluistering alsnog ga zwichten voor Fool’s Gold. Maar wie ben ik? Wedden dat velen hier heerlijk bij weg gaan zwijmelen??
mij=V2/Bertus