Voltage – Travellin’ Men

Achterop het fraaie digipack lijkt Voltage wat moeite te hebben met tellen. De tracklisting begint met de nummers 12, 01, 02 en 13. Maar het heeft alles te maken met de totstandkoming van Travellin’ Men. Voltage stelde zich aan het begin van het jaar 2014 het ambitieuze doel elke maand een nieuwe track te maken en die getallen staan voor de maanden waarin de tracks oorspronkelijk uitkwamen. Behalve nummer 13 uiteraard, dat is de ballad “River” die alleen op dit album te vinden is. Er werd al eerder een EP The Story So Far uitgebracht met vijf van de tracks die ook hier op te vinden zijn. Van die EP werd ik reuzevrolijk en over Travellin’ Men kan ik kort zijn: meer is beter in dit geval. De heren houden zich bezig met pre-hairmetal hardrock, boogie, bluesrock en southern rock en kennen hoorbaar hun klassiekers uit die genres. Dat is helemaal niet erg wanneer je dat zo goed over het voetlicht kunt brengen als deze Brabanders. Dat zit ‘m in details zoals het gitaarloopje achter het couplet in “River”, in de fijne productie – heavy met veel diepte – en de pret die in elke song te horen is. Zanger Dave Vermeulen heeft een heerlijke bluesrockstem en combineert ook nog eens volume én beheersing. Hij gromt, brult én zingt zich de longen uit het lijf en het klinkt desondanks nergens geforceerd. Status Quo, ZZ Top en AC/DC (“Stray Dog Boogie”!) zijn nooit ver weg zonder dat het een halve tribute-act wordt. Daarvoor zijn de composities en uitvoeringen simpelweg te goed. En ook niet onbelangrijk: het is een echt album, met variatie in tempo en dynamiek. Ze hebben bepaald niet bezuinigd op de verpakking, want het digipack bevat ook nog een boekje met de teksten. Bij het afronden van deze recensie zie ik dat daarin File Under wordt bedankt, samen met onder andere AH Pilsener en Döner Duck. Jullie ook bedankt, jongens. Wat is dit een lekkere plaat, zeg!

mij=Def Hank