Hypes, hypes, hypes… ik ben er dol op! Een van de grootste hypes in de Britse muziekpers de afgelopen maanden was het piepjonge Londense bandje Wolf Alice. Na enkele leuke maar niet opzienbarende EP’s is daar dan nu (na veel te lang wachten!) het debuutalbum. De NME schrijft met de gebruikelijke nuance over ‘the debut of the decade so far’, maar is My Love Is Cool echt zo goed? Ik kan kort zijn: ja, wat mij betreft wel. Na een heerlijke lome start op “Turn to Dust” volgt een zeer afwisselend album met ingrediënten van My Bloody Valentine, Miley Cyrus en Yeah Yeah Yeahs. Van lief naar gemeen, van hard naar zacht, van snel naar langzaam, van poppy naar rock… het album smijt je alle kanten op maar verveelt hierdoor geen moment. Ik vermoed dat het hoofd van zangeres Ellie Rowsell de komende maanden nog heel wat covers van muziekbladen zal sieren. En na het zien van het optreden van de band onlangs bij Conan kan ik niet wachten ze live te zien. De kaartjes voor hun gig in Bitterzoet in november liggen al klaar in huize Blink, het zou wel eens de eerste en laatste keer kunnen zijn dat Wolf Alice in zo’n kleine zaal te zien is.
mij=Dirty Hit
Fijne plaat hoor, mee eens!