Alabama Shakes – Sound And Color

Buiten is het tegen de 35 graden, binnen bijna 30 graden. Nederland zucht onder een hittegolf. Ik blijf maar binnen en luister naar Sound & Color van Alabama Shakes. Het album is al een tijdje uit maar ik ben er in de loop van de tijd verslingerd aan geraakt. Zeg nu zelf, hoe vaak gebeurt het nu nog dat een album je raakt, ontroert en je overrompelt? Mij niet zo heel vaak. Dit is wel gebeurd met dit tweede album van Alabama Shakes en dat komt voor een heel groot deel door de fantastische frontvrouw Britanny Howard. Wanneer zij “I Don’t Wanna Fight” zingt, nee, smacht, en “Gimme All Your Love” smeekt geloof ik het en raakt het me diep. Howard kan een keel van hier tot Tokio opzetten, zoals in eerder genoemde nummers, maar ook in het garagerockende “The Greatest” en het gruizige “Shoegaze”. Curtis Mayfield was kennelijk een grote inspiratie voor Howard wat duidelijk hoorbaar is in de wat meer ingetogen nummers als het jazzy “Guess Who” en “This Feeling”, maar ook in het heerlijk rockende “Future People”. Sound & Color is een album dat je met een mix van soul, jazz en (garage)rock omver blaast, ontroert en verrast. Of dat zonder Howard ook zo zou zijn, betwijfel ik, zij maakt de dienst uit. In de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw was er ook zo’n stoere en vuige vrouw, zij heette Sister Rosetta Tharpe. Nu hebben we Brittany Howard.

mij=ATO