Bassist Jah Wobble (geboren als John Wardle) is al sinds eind jaren zeventig één van die musici die in de marge van de muziekwereld zijn eigenwijze gang gaat. In de nadagen van de punkexplosie pakte de Londenaar, op verzoek van oud schoolvriend John Lydon (toen bekender als Johnnie Rotten) de basgitaar op en leerde zich in korte tijd de basisvereisten van het bespelen aan. Dat moest wel want vriend Lydon wilde, na het imploderen van zijn Sex Pistols, Wobble als bassist voor zijn nieuwe band PIL (Public Image ltd.). Zo gezegd zo gedaan. Het repetetieve, zwaar door de seventies-reggae beïnvloedde, basspel van Wobble was een van de grondstenen waar het PIL-geluid op met name de eerste twee platen, First Issue en Metal Box, was gebaseerd. Helaas, onenigheid binnen de band zorgde ervoor dat Wobble eind 1980 PIL verliet. Zijn solocarrière die toen van start ging duurt nog altijd voort. De bassist wist zich al die jaren te ontwikkelen en bleek niet bang om te experimenteren. Genres als krautrock, dub, folk en vooral wereldmuziek (met name afkomstig uit Arabische en Chinese streken) werden omarmd. Nummers als “Visions of You” (met Sinead O’Connor als gastzangeres), “Blow Out” en “Invaders of the Heart” (ooit nog een culthitje in onze plaatselijke altodisco) zijn het bekendst maar zijn oeuvre is veel en veel groter. Daarom werd eerder dit jaar door Cherry Red Redux uitgebracht, een set van zes cd’s die het beste van die carrière bijeen brengt. Ik ben geen completist en heb die set aan me voorbij laten gaan, maar disc nummer zes van die set vond ik wel heel intrigerend. Deze bevat namelijk geheel nieuwe opnames van Jah Wobble en zijn band die eigen versies van een aantal instrumentale klassiekers hebben opgenomen. En gelukkig is die zesde disc nu ook (in beperkte oplage overigens) als losse plaat uitgebracht. Dat mocht ik niet aan me voorbij laten gaan natuurlijk. Cover Versions is, kort en goed, een lekker relaxte plaat waarop, en daar pakt-ie schrijver dezes mee in, een aantal van mijn favoriete nummers aller tijden worden gespeeld. Kraakhelder geproduceerd maar met die kenmerkende bas, die overigens meestal dienend speelt en bij Wobble zeker geen solo-instrument is, opent het album al met “Java”. De reggae-klassieker, bekend geworden door Augustus Pablo met zijn melodica, is een van mijn favoriete nummers, juist door die melancholieke melodie en dat heerlijk lome ritme. Het is bekend dat de jonge Wobble in de vroege jaren zeventig voor het leven met het reggae-virus werd aangestoken dus dat “Liquidator” (Lee Perry), één van de grootste hits uit de zogeheten skinhead-reggae periode, hier een sprankelende uitvoering krijgt mag geen verrassing blijken. Ook de jazzklassieker “Take Five” van Dave Brubeck krijgt een nieuw jasje op Cover Versions. Gewaagd, want dat is nou echt een nummer wat nooit te verbeteren valt, maar ze doen het lekker, vooral het gitaartje dat hier de oorspronkelijke saxpartij speelt klinkt meer dan prima. Erg mooi ook zijn de versies van filmklassieker als “Theme from The Good, The Bad and The Ugly” en “Theme from Midnight Cowboy”. Verrassend is het uitermate jazzy geluid dat men loslaat op “Theme from Get Carter”. Al met al geen plaat die de wereld doet schudden op haar grondvesten, maar wel een die een hele fijne luistersessie betekent. En dat zal hier nog vaak herhaald worden.
mij=Cherry Red