Novella komt uit Londen en bestaat uit vier dames en één heer. Da’s op zich niet zo spannend. Dat BBC-coryfeeën als Marc Riley en Steve Lacq ze leuk vinden is fijn voor Novella maar dat zegt uiteindelijk ook niet heel veel. Dat hun cd gestoken is in een wat sullig ogend hoesje (een halve rode kool?) levert bij deze recensent geen strafpunten op hoor, maar het werkt niet in hun voordeel. Want ook bij mij gaat het om de muziek natuurlijk. En dat zit gelukkig goed. Heel goed zelfs. Want hun dromerige indiepop met hier en daar scherpe gitaarrandjes is misschien niet zo heel vernieuwend, er lopen anno 2015 legio soortgelijke bandjes rond, maar is in haar soort toch van hoog niveau. Vanaf het eerste nummer, het gitaarmozaiekje “Follow”, laat Novella je niet meer los. In “Two Ships” hoor je naast die droompop ook de psychedelische tijd van The Beatles terug, denk aan “Tommorrow Never Knows”. In “Land Gone” is het new wave met een dansbaar tempo en hup, zo staan er zo tien prima songs keurig op een rij. “Again You Try Your Luck” is een van de beste songs over liefdesperikelen die ik in lange tijd heb gehoord. Op Landklinkt de zang als Lush in haar begintijd en de ritmes zijn aanstekelijk en tegelijk afwisselend genoeg om te blijven boeien. Sixties, nineties en hedendaagse invloeden kronkelen door elkaar zonder dat het rommelig klinkt. Hoogtepunt is “Younger Than Yesterday”. Novella begint het nummer charmant en akoestisch om het langzaam maar zeker op te bouwen naar een krachtvolle song met Oosterse gitaren die bijna klinken als sitars. Heel mooi gedaan en een typisch voorbeeld van de klasse waarmee Novella zich dus kan onderscheiden van veel van hun genregenoten.
mij=Synderlin/Konkurrent