Het is 2015. Ouderwetse metal is helemaal ten onder gegaan aan mannen met laptops die niet meer doen dan oude hits voorzien van vette beats. Helemaal? Nee, één man biedt dapper weerstand: David DeFeis. In 2010 tekende hij een contract bij SPV/Steamhammer, bracht een nieuw Virgin Steele-album uit, The Black Light Bacchanalia, en zorgde voor een reeks buitengewoon goed verzorgde rereleases van oudere albums. Nu is er weer een nieuw album, Nocturnes Of Hellfire & Damnation. Het is gemaakt met dezelfde band als Black Light Bacchanalia, dus met naast de expressieve zang en toetsen van DeFeis gitarist Edwin Pursino, drummer Frank Gilchriest en bassist/gitarist Josh Block. Als vanouds klinkt het vaak als stoeremannenmetal à la Manowar, maar heeft het bij nadere bestudering veel meer diepte en variatie, met bijvoorbeeld toefjes Savatage. Zo zit “Glamour” inderdaad in de Manowarhoek, maar “Demolition Queen” is ondanks zijn acht minuten lengte bijna een vermomde stadionrocker. Tot mijn verbazing had ik op andere momenten zowaar associaties met Pain Of Salvation! Dat is het leuke van David DeFeis en zijn kornuiten: als je niet oplet lijkt het net simpele stoeremannenmetal, maar met volop variatie in tempo en sfeer wordt het heel veel meer dan dat. Bovendien is het verpakt in uitvoeringen met de charme van het begin van de jaren tachtig, maar dan veel beter geproduceerd dan destijds min of meer gewoon was. Doe jezelf een plezier en kies voor de 2-cd-versie met een werkelijk stampvolle 15-track bonus-cd, met onder andere covers van Led Zeppelin en Black Sabbath.
mij=Steamhammer/SPV
Het blijft een beetje vreemde eend in de Heavy Metal. Mijn persoonlijke favorieten zijn The house of Atreus act 1 en act 2.
Ik vind het echt geweldig, zo’n knakker die zijn eigen gaat gaat, hip of niet.
Ik begin steeds verder bij de gangbare Heavy Metal vandaan te gaan, terwijl juist de waardering voor de vreemde eenden steeds meer mijn waardering krijgen.
Zonder vreemde eenden verandert er niets in het muzieklandschap. 😉