Het Zweedse Agusa is genoemd naar het bosrijke dorpje waar de band feitelijk zijn sound vond, seventies symfonische rock en psychedelica met een stevige rand folk. Op het tweede album is er een nieuwe drummer, maar minstens zo belangrijk is de toevoeging van fluitiste Jenny Puertas. Agusa 2 bevat slechts twee songs, met de voor mij grotendeels onbegrijpelijke titels “Gånglåt Från Vintergatan” en “Kung Bores Dans”. Maar wat maakt het uit, beide songs, respectievelijk twintig en achttien minuten lang, zijn toch instrumentaal. “Gånglåt Från Vintergatan” kent een verbazend catchy centrale melodie, waar in alle rust eindeloos omheen gemusiceerd wordt. Rustige opbouw, ruimte voor heerlijke orgel-, gitaar- en fluitsolo’s en ondanks dat er niet wordt toegewerkt naar zoiets als een climax (of vijf climaxen, gezien de lengte) ben je sneller bij de twintig minuten dan je denkt. Ook in “Kung Bores Dans” wordt het nergens uitzinnig technisch vertoon. Weer is er sprake van een rustige, bijna bluesy basis, waarop vervolgens duchtig gejamd wordt. Je kunt er voor een beschrijving allerlei bekende namen uit de prog en psychedelica aanhangen, zoals de vroege Pink Floyd of Soft Machine, maar ik dacht ook regelmatig aan die andere psychedelische Zweden Siena Root. Die hebben er wèl zang bij en zijn regelmatig uitbundiger dan Agusa, maar met name het gebruik van het orgel heeft veel overeenkomsten. Maar ja, met de omschrijving instrumentale, folky symfo en psychedelica kun je nog steeds alle kanten op. Gelukkig zijn beide tracks online te beluisteren. Doe dat vooral.
mij=The Laser’s Edge/ Bertus