Het leven voor onze tweejarige zoon is vrij simpel: het is leuk of het is niet leuk. Hebben wij als volwassenen de neiging om het nodige aan nuancering aan te brengen, in de ogen van een kind is dit toch anders. Onze kleine vriend heeft nog geen mening over het album True Prayer van Santiporro dat ik draai, of het moet zijn dat hij liever een dvd van Dikkie Dik dan deze muziek wil. Achter Santiparro zit de Amerikaan Alan Scheurman die zelf de instrumenten bespeelde, opnam en het geheel ook engineerde. Voor de mix kreeg hij hulp van Ane Seiferth. Het begint lekker met “Sikulua” dat ongemerkt overgaat in “The New Baktun”. Het is een soort van Neil Youngs “Heart of Gold” dat veel positiefs belooft voor de rest van het album. Ik krijg zin om deze plaat onder mijn ‘wel leuks’ te plaatsen. In het aansluitende “Total Freedom” gaat het langzaam de Kurt Vile-kant op. De vraag is of Santiparro mijn aandacht kan vasthouden. Hiervoor wordt een heel scala aan gastmuzikanten opgevoerd: Ben Bromley (New Villager), Kyp Malone (TV On The Radio), Adam Wills (Bear In Heaven), Melati Malay (Young Magic) en Will Oldham (Bonnie ‘Prince’ Billy). Zij moeten het beste in de psychedelische folk bovenhalen. Er zou zeven jaar aan gewerkt zijn, en True Prayer is er uiteindelijk via een fonds gekomen. Spiritualiteit is een term waar Neuman niet wars van is, getuige ook de hoes. Maar ik verlies langzaam het contact met zijn wereld, misschien zou ik er ook een waterpijp, zoals op de hoes, bij moeten halen. Als we bijna op het eind zijn komt daar “The Benefit Of Confrontation” voorbij, waar we de stem van Will Oldham horen. Het blijkt het prijsnummer van deze plaat te zijn. De plaat als geheel is niet mijn trip, omdat het wat teveel doorzeurt op dezelfde toon. En als ik het dan zwart-wit moet stellen, dan is dit een ‘niet leuk”. De nuancering mag u er zelf in aanbrengen.
mij=Gnome Life Records/Blue Crystal Fire