Johannes Mayer, alias The Late Call, heeft het vast vaker gehoord. De in Stockholm wonende Duitser kan er ook niks aan doen dat zijn stem lijkt op die van Chris Martin. En dat zijn liedjes best wel wat weg hebben van de songs van Coldplay ten tijde van Parachutes, toen de band nog niet vermogend genoeg was om er een vette productie overheen te gooien. Golden is het vijfde album van The Late Call en ik vraag me af of het opgemerkt gaat worden. Het kwam namelijk al in april uit maar was mij tot nu toe nog geheel onbekend. Nu ik er naar luister snap ik dat. Om op te vallen in het overschot aan singer-songwriters moet je met iets bijzonders komen. Iets wat jou onderscheidt van de hele grote meute. The Late Call doet dat niet. De twaalf liedjes op dit vijfde album zijn niet slecht maar ze missen allemaal dat ene bijzondere waardoor je op het puntje van je stoel gaat zitten en na afloop het album weer opnieuw wil beluisteren. Ik vermoed dat ik Golden nooit meer zal beluisteren. De liedjes zijn te eenvormig en doen me te veel denken aan Coldplay en eerlijk is eerlijk, die hoor ik dan toch liever.
mij=Tapete Records