Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat cd’s van lieve folkmeisjes als Holly Lerski automatisch op het stapeltje ‘Theo’ terechtkomen als File Under-opperhoofd Storm zijn cd-pakketjes klaarmaakt voor verzending. En dat Holly Lerski een lief folkmeisje is straalt dit album in alles uit. Van het zelf geïllustreerde artwork, waarop Holly buiten de schuur waarin ze The Wooden House opnam, omringd wordt door aanhankelijke duiven en huismussen, vrolijk kwispelende hondjes en huiselijke katten, tot de melancholisch kabbelende akoestische liedjes die op het album te horen zijn. Toch had ik nog niet eerder van de in Londen geboren en in Norfolk getogen Britse gehoord. En dat is opmerkelijk, niet alleen omdat de inmiddels 45 jarige singer-songwriter al sinds midden jaren negentig aan de weg timmert, eerst in de band Angelou en later solo, maar vooral omdat ik een zwak heb voor vrouwen als Holly Lerski. Dames met een DIY-attitude die onder Spartaanse omstandigheden de mooiste en meest ontroerende akoestische songs opnemen. Daarmee kun je haar vergelijken met een Nederlandse artieste als Marike Jager die eerder dit jaar onder vergelijkbare omstandigheden en ook op haar eigen label de prachtplaat The Silent Song opnam. Ik moet Holly Lerski voortaan toch maar iets beter in de gaten gaan houden.
mij=Faundry/Konkurrent