Het debuut van het Australische duo Jackson Firebird heb ik gemist. Album nummer twee, Shake The Breakdown, gelukkig niet. Australische rock heeft vaak een lekker rauwe uitstraling en dat is hier niet anders. Brendan Harvey en Dale Hudak hebben daarvoor niet meer nodig dan vervormde zang, een overstuurde gitaar en een krat (zie “Bottle Bin”)! Ook met (wat) meer instrumenten houden ze een lekker rauwe sound vast terwijl ze allerlei stijlen en invloeden in de blender kieperen. Zo heeft “Get Away” een fijne Nirvana-vibe, staat er een heerlijke cover van Queen’s “Fat Bottomed Girls” op, zijn ze in “Sick ‘n Tired” op Rage Against The Machine-achtige wijze boos en knallen ze er punkpop met Rude Boy-achtige vocalen uit in “The Clapping Song”. Die laatste is trouwens ook een cover, van een vrolijk soulnummer nummer van Shirley Ellis uit 1965! Net als bij “Fat Bottomed Girls” hebben ze het naar hun hand gezet en is het een stevig rockende versie waar alleen de poppy melodielijn de afkomst verraadt. Het is op Shake The Breakdown pretrock van het zuiverste water: het uitbundige van testosteronhardrock (het debuut heette niet voor niets Cock Rockin’) met vleugjes stoner en poppunk, iedere keer met een bak energie waar je u tegen zegt. In veertig minuten jagen ze er twaalf songs doorheen, die eigenlijk allemaal even aanstekelijk zijn. Geen wonder dat ik Shake The Breakdown steeds opnieuw opzet.
mij=Napalm