Als ik niet beter zou weten en de hoes van Coming Home van Leon Bridges zou zien en vervolgens de muziek zou horen, dan zou ik zo geloven dat het een mooie soulplaat uit de jaren zestig is. Ik weet echter wel beter. Bridges is in 1989 geboren in Texas en verdiende tot voor kort zijn brood met afwassen in een restaurant. In zijn vrije tijd trad hij op en bij een van die shows was Austin Jenkins van White Denim aanwezig. Hij voelde meteen verwantschap met de soulzanger vanwege het feit dat ze allebei hun Wrangler jeans tot aan hun middel droegen. Jenkins en zijn White Denim-collega’s ontfermden zich over dit jonge soultalent en produceerden Bridges’ debuut Coming Home. Het is verleidelijk om te zeggen dat Bridges me doet denken aan Sam Cooke of aan Otis Redding of aan andere soulzangers uit de jaren vijftig en zestig uit de vorige eeuw. Dat doet hij ook. Zijn warme soulliedjes als “Coming Home”, het erg goede “Smooth Sailin” en “Brown Skin Girl” brengen je bijna een halve eeuw terug in de tijd. Romanticus Bridges heeft het niet alleen over de meisjes, “Lisa Sawyer” is een mooie song over zijn moeder en in “Shine” en “River” komt de gospelzanger Leon Bridges naar voren. Hij brengt het net zo stijlvol als dat hij op de hoes staat. Niets nieuws dus op Coming Home. Maar ook niets oubolligs of ouderwets. Leon Bridges weet het soulgevoel van jaren geleden over te brengen, zonder dat het gedateerd klinkt. Dat moet wel van talent getuigen.
mij=Columbia